منابع تشکیل وجوه سازمانی به خود تقسیم می شوند و وام می گیرند. در صورتهای مالی ، آنها در بدهیهای ترازنامه به عنوان حسابهای قابل پرداخت سازمان و حقوق صاحبان سهام منعکس می شوند. با دانستن میزان سرمایه قرض گرفته شده ، می توانید به صورت مقدماتی امکان دریافت وام بانکی توسط شرکت را ارزیابی کنید.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در عمل وام دادن به مشاغل کوچک و متوسط ، بسیاری از بانک ها از 2 شاخص از بدهی ترازنامه به عنوان عوامل اصلی تأثیرگذار بر میزان نهایی وام استفاده می کنند:
1) مقدار سرمایه سهام شرکت ؛
2) نسبت میزان سرمایه قرض گرفته شده به وجوه شخصی و ارز ترازنامه.
گام 2
در بیشتر موارد ، میزان سرمایه سهام شرکت نمی تواند از میزان وام صادر شده کمتر باشد. این قانون کلی وام تجاری است: مشتری نمی تواند کمتر از ریسک های بانکی ریسک کند. با این حال ، با افزایش رقابت در بخش خدمات مالی و افزایش عرضه ، بانک ها و غیربانک ها شروع به استفاده از یک طرح وام متفاوت می کنند.
مرحله 3
بر اساس این یک راز نیست که شرکتهای تجاری که به طور انحصاری خدمات ارائه می دهند ، به عنوان یک قاعده ، دارای سرمایه کافی نیستند. در نتیجه ، آنها نمی توانند برای مبلغ زیادی وام اقدام کنند. با این حال ، سود حاصل از تجارت کاملاً برای تأمین وام درخواستی کافی است. در این حالت ، بانکها بسیار مهمتر از نسبت سرمایه وام گرفته شده به حقوق صاحبان سهام و شرایط عمومی مالی شرکت هستند.
مرحله 4
علی رغم این واقعیت که هر بانک از روش خاص خود برای ارزیابی ریسک استفاده می کند ، هنوز می توان برخی از هنجارهای تجزیه و تحلیل پذیرفته شده به طور کلی را جدا کرد.
• اگر نسبت سرمایه وام گرفته شده به کل ترازنامه کمتر از 30٪ باشد و وضعیت مالی خوب ارزیابی شود ، این بدان معنی است که سطح سرمایه قرض شده قابل قبول است و شرکت می تواند تقاضای وام کند.
• اگر سرمایه وام گرفته شده برابر با وجوه شخصی باشد ، لازم است به تجزیه و تحلیل روند وضعیت مالی شرکت توجه شود. گزینه افزایش حساب های قابل پرداخت به دلیل وخامت موقعیت شرکت در بازار امکان پذیر است.
• اگر سرمایه وام گرفته شده بیش از 50٪ از کل ترازنامه باشد - این بدان معنی است که شرکت در واقع "روی چرخ" تجارت می کند. در این حالت ، ارزیابی اعتبار باید شامل تجزیه و تحلیل دقیق تری از تجارت و ارزیابی ریسک عمیق تر باشد.
