در حال حاضر ، ارزیابی ثبات مالی و توانایی پرداخت به یکی از اولین مقامات در زمینه مدیریت مالی شرکت های داخلی می رسد. این به دلیل تشدید بحران عدم پرداخت است که در همه جا گسترده است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای افزایش توانایی پرداخت بدهی یک شرکت ، باید بخاطر داشته باشید که اساساً توسط ساختار و ترکیب کیفی دارایی های جاری تعیین می شود. به هر حال ، توانایی پرداخت بدهی توانایی یک شرکت در پرداخت به موقع بدهی های خود است. و این را می توان با فروش سریع دارایی ها انجام داد. بنابراین ، اجرای آنها باید آسان باشد. بنابراین ، مدیریت دارایی های جاری باید به معنای اطمینان از توازن بین هزینه های نگهداری دارایی ها در مقدار و ساختاری باشد که فرایند بی وقفه فناوری را تضمین می کند ، بین زیان های مرتبط با خطر از دست دادن نقدینگی و درآمد حاصل از درگیر شدن وجوه جدید در گردش.
گام 2
لطفا توجه داشته باشید که توانایی پرداخت به میزان گردش دارایی و همچنین مطابقت آن با میزان گردش بدهی های کوتاه مدت بستگی دارد. فعالیتهای فعلی شرکت را می توان از محل اعتبارات خود تأمین کرد ، یعنی جهت سهم سود خالص برای به دست آوردن دارایی های جاری و همچنین در هزینه منابع قرض بلند مدت و کوتاه مدت. اگر فعالیت های فعلی سازمان با دریافت های کوتاه مدت پشتیبانی شود ، در این صورت منابع وجوه اضافی می تواند وام و وام ، حساب های قابل پرداخت به تأمین کنندگان و کارمندان شرکت باشد. اگر سازمانی گردش مالی در حال کاهش داشته باشد و مدیریت برای جذب منابع اضافی تدابیری اتخاذ نکند ، حتی اگر در حال حاضر سودآور باشد ، می تواند به کاهش توانایی پرداخت بدهی منجر شود.
مرحله 3
اگر شرکت شما تمایل به افزایش چرخه عملکرد دارد ، پس تدابیری را برای تثبیت وضعیت مالی اتخاذ کنید. به عنوان مثال ، ماندگاری سهام ، کالاها ، مواد را کاهش دهید ، به بهبود سیستم تسویه حساب با مشتریان ، کار با بدهکارانی که شرایط پرداخت را نقض می کنند ، و غیره توجه کنید. در عین حال ، این واقعیت را فراموش نکنید که منابع اضافی بودجه همیشه با هزینه جذب آنها مرتبط است. به طور کلی ، با بهبود کیفیت محصولات و همچنین با بسیج منابعی که تنش مالی موجود در شرکت را کاهش می دهد ، می توان قدرت پرداختی شرکت را افزایش داد.
