بازده حقوق صاحبان سهام زمانی به کار می رود که سازمان هزینه های خود را کاملاً بپوشاند و سود کسب کند. شاخص سودآوری به شما امکان می دهد تا کارایی استفاده از سرمایه را ارزیابی کنید. این نسبت نسبی کمتر از شاخص های مطلق تحت تأثیر تورم است ، زیرا در نسبت سود و سرمایه های پیشرفته بیان می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
یک شاخص کلی سازی که بیانگر کارایی استفاده از کل سرمایه یک شرکت است ، بازده کل سرمایه سرمایه است. این شاخص با فرمول تعیین می شود:
RK = (R + P) x 100٪ / K ، در کجا
Р - هزینه های مرتبط با جذب منابع وام گرفته شده ،
P سود باقی مانده در اختیار شرکت است ،
K - مقدار کل سرمایه مورد استفاده شرکت (ارز ترازنامه).
گام 2
هنگام تجزیه و تحلیل بازده سهام ، بازده سرمایه گذاری شده و سرمایه ویژه محاسبه می شود. بازگشت سرمایه سرمایه گذاری شده به عنوان نسبت سود خالص عملیاتی سازمان ، خالص مالیات ، به متوسط هزینه سالانه سرمایه گذاری شده تعریف می شود.
مرحله 3
سرمایه سرمایه گذاری شده به سرمایه گذاری شده در تجارت اصلی یک شرکت گفته می شود. به عبارت دیگر ، این مجموع دارایی های جاری در فعالیت های عملیاتی ، دارایی های ثابت خالص و سایر دارایی ها است. طبق روش دیگر محاسبه ، منظور از وجوه سرمایه گذاری شده ، میزان حقوق صاحبان سهام و بدهی های بلند مدت سازمان است.
مرحله 4
نکته اصلی که هنگام محاسبه سرمایه سرمایه گذاری باید مورد توجه قرار گیرد این است که فقط مقدار سرمایه ای که برای کسب سود استفاده می شود باید در محاسبه لحاظ شود. گاهی اوقات محاسبه برای کل فعالیت شرکت انجام می شود ، بدون برجسته سازی اصلی. حاشیه خطا در این مورد به میزان سود عملیاتی شرکت و اندازه سرمایه گذاری در فعالیتهای غیر اصلی بستگی خواهد داشت. در این رابطه ، بازگشت سرمایه سرمایه گذاری شده به شرح زیر است: (سود عملیاتی x (1- نرخ مالیات)) / (وام های بلند مدت + حقوق صاحبان سهام) x 100٪.
مرحله 5
شاخص دیگری که در تحلیل کارایی استفاده از سرمایه استفاده می شود ، بازده حقوق صاحبان سهام است. این نشان می دهد که صاحبان شرکت برای هر واحد هزینه های سرمایه گذاری چقدر سود می گیرند. بازده حقوق صاحبان سهام به عنوان نسبت سود خالص شرکت به ارزش سرمایه سهام آن محاسبه می شود. در این حالت ، سهام عدالت به سهم مالکیت شرکت گفته می شود که سهامداران می توانند مطالبه کنند.
