طبق قانون مالیات ، صورت حسابداری سند اصلی است که داده های مختلف حسابداری مالیاتی را تأیید می کند. هرگونه اصلاح ، محاسبه مبالغ مختلف ، تأیید معاملات فاقد اسناد همراه - همه اینها با کمک این گواهی انجام می شود. این سند اجباری است ، اما مقامات مالیاتی فرم خاصی ایجاد نکرده اند. بنابراین ، سازمان ها می توانند آن را به هر شکلی تنظیم کنند. اما به یاد داشته باشید که جزئیات مورد نیاز وجود دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
قبل از شروع تدوین ، توصیه می شود که گواهی حسابداری باید حاوی اطلاعات زیر باشد: نام سند ، تاریخ تدوین ، نام شرکت ، خود عملیات ، اندازه گیری عملیات و همچنین نام کامل ، موقعیت افراد مسئول این سند و امضاهای آنها.
گام 2
اگر در حال تهیه گواهی هستید که برخی از داده ها را اصلاح می کند ، به عنوان مثال در گزارش ارسالی برای دوره گذشته (به طور معمول اصلاحات در خود گزارش مجاز نیست) ، لازم است اشتباه اشتباه را توصیف کنید سپس یک محاسبه مجدد بصری انجام دهید و تغییرات وارد شده را نشان دهید. یعنی اگر این یک گزارش است ، باید بنویسید که خطا در کدام برنامه ، خط ، صفحه ایجاد شده و در کجا باید آن را برطرف کنید. برای اینکه دفتر مالیات را گیج نکنید ، و حتی بیشتر از این که خودتان گیج نشوید ، بهتر است این داده ها را به صورت جدول جمع آوری کنید: نام عملیات قبل و بعد از اصلاح. البته همه اینها باید با محاسبه اثبات شود.
مرحله 3
در مواردی که صورت حسابداری برای محاسبه مبالغی تنظیم می شود ، ضروری است که یک محاسبه دقیق را شرح دهید و معاملات این عملیات را توصیف کنید. این گواهینامه ها در صورت محاسبه سود وام یا وام و همچنین هنگام بازیابی مالیات بر ارزش افزوده تنظیم می شوند. لطفا توجه داشته باشید که محاسبه باید با شرح مبالغ بدست آمده با جزئیات انجام شود. به عنوان مثال ، در مورد بازیابی مالیات بر ارزش افزوده ، شما باید درآمد دریافتی برای یک دوره معین و محاسبه بر اساس این مبالغ را مشخص کنید.
مرحله 4
و آخرین موردی که برای تهیه صورت حسابداری لازم است تأیید هزینه ها یا درآمد است که به نوبه خود فاقد اسناد همراه است. اما بخاطر داشته باشید که انعکاس هزینه ها فقط بر اساس این سند بسیار خطرناک است - مقامات مالیاتی می توانند از این مبلغ مالیات بگیرند. در خود گواهینامه ، شما باید مشخص کنید که کدام اسناد گم شده اند ، و همچنین محتوای عملیات و مقدار آن را ذکر کنید. این هزینه ها باید در چارچوب حداقل یک سند باشد ، به عنوان مثال ، یک توافق نامه ، که توانایی تخمین میزان درآمد یا هزینه را مشخص می کند.
