در فرآیند حسابداری ، کلیه وام ها و وام های صادر شده و دریافت شده در حساب های 58 ، 66 و 67 منعکس می شوند. شصت و ششممین جنبش وجوه مربوط به وام های کوتاه مدت و وامها ، شصت و هفتمین - با قراردادهای بلندمدت و پنجاه و شصتمین - وجوه صادر شده را منعکس می کند. معاملات با وجوه دریافتی در بدهی با توجه به روش بازتاب سود بر روی آنها در بخش حسابداری محاسبه می شود.
تفاوت وام و وام
مفاهیم اعتبار و وام اساساً ماهیتی متفاوت دارند. اعتبار:
- می تواند به طور انحصاری توسط یک بانک یا یک موسسه اعتباری دارای مجوز برای انجام فعالیت های مربوطه از بانک مرکزی فدراسیون روسیه صادر شود ؛
- وام فقط با بهره قابل صدور است.
- وام می تواند فقط به صورت نقدی صادر شود.
- مدت بازپرداخت وام به طور دقیق در قرارداد وام مشخص شده است.
- توافق نامه وام فقط به صورت کتبی تنظیم می شود.
وام متفاوت از وام ممکن است دارای مشخصات زیر باشد:
- این می تواند توسط هر شخص حقیقی یا حقوقی ، کارآفرین فردی بدون هیچ گونه مجوز ویژه صادر شود.
- وام می تواند رایگان و بدون بهره باشد و حتی بازدهی را که بدهکار مبلغ کمتری از آن را گرفته است ، فراهم می کند.
- می تواند توسط منابع ، کالاها ، محصولات فکری به صورت غیر پولی صادر شود.
- وام می تواند نامحدود باشد
- می توان آن را به صورت شفاهی رسمیت داد.
حسابداری برای وامها و وامهای دریافتی
طبق "قوانین حسابداری" 15/2008 ، هزینه های تأمین وام ها و وام ها باید شامل سود برای استفاده آنها و هزینه های مربوطه باشد: مشاوره حقوقی و اطلاعاتی ، بررسی قراردادها و غیره.
بهره پرداختی برای استفاده از وجوه قرض گرفته شده به دو روش قابل محاسبه است:
- به طور مساوی در کل مدت وام ؛
- به هر ترتیب دیگری که در قرارداد ارائه شده است و اصل یکنواختی حسابداری آنها را نقض نمی کند.
هزینه های مرتبط به طور مساوی در کل دوره استقراض حساب می شوند.
دارایی های وام گرفته شده در حساب های 66 و 67 حسابداری منعکس شده است. شصت و ششم برای قراردادهایی با مدت اعتبار 12 ماه یا کمتر ، شصت و هفتم برای قراردادهایی با مدت اعتبار بیش از 1 سال استفاده می شود.
کلیه وامها و وامها باید جداگانه حساب شوند ، هر یک به عنوان یک رابطه حقوقی مستقل. هزینه های تأمین وام ها و اعتبارات نیز باید جدا از مبالغ اصلی بدهی ، در یک دوره صورتحساب مشخص و با درج آنها در گروه سایر هزینه ها ، محاسبه شود.
در ترازنامه ، مقدار وامهای بلند مدت باید در سطر 1410 "وامهای قرض گرفته شده" و کوتاه مدت - در خط 1510 ، که به همین نام است ، نشان داده شود.
وام های تجاری و صورتحساب باید در خطوط منعکس شود:
- بدهی بلند مدت در خط 1450 "سایر بدهی ها" ؛
- تعهدات بدهی کوتاه مدت در خط 1520 "حساب های قابل پرداخت".
به طور جداگانه شرط شده است که اگر اعتبار یا وام های قرض شده برای دارایی های سرمایه گذاری صرف شده باشد ، سود این قبیل بدهی ها باید به حساب 08 "سرمایه گذاری در دارایی های غیرجاری" انجام شود. اشخاص حقوقی با استفاده از روش حسابداری ساده حق استفاده از حساب 91.2 را در این مورد دارند.
در مواردی که وجوه وام گرفته شده برای خرید مواد و منابع تولید سرمایه گذاری شده یا وامی به صورت چنین منابعی دریافت شده است ، سود این وام ها و اعتبارات را می توان به هزینه خرید مواد و منابع تولید نسبت داد.
حسابداری برای وام ها و اعتبارات صادر شده
حسابدار باید وجوه قرض داده شده را مطابق با مفاد "قوانین حسابداری" 19/02 "حسابداری برای سرمایه گذاری های مالی" در نظر بگیرد. کلیه وام های صادر شده در حساب 58 "سرمایه گذاری های مالی" منعکس خواهد شد.
باید در نظر داشت که انواع وامهای بدون بهره برای سازمان طلبکار نمی توانند سرمایه گذاری مالی در نظر گرفته شوند ، زیرا هیچ گونه درآمد برای شرکت ندارند.
در ترازنامه ، وام های صادر شده باید در خط 1230 "حساب های دریافتنی" نمایش داده شود. به صورت اختیاری ، این بدهی قابل تقسیم است:
- برای یک دوره کوتاه مدت تا 12 ماه از جمله
- برای یک دوره طولانی مدت بیش از 1 سال.
حسابداری وامها و وامها در مالیات
وجوه نقد و کالای دریافتی بدهی تحت توافق نامه های اعتبار و وام در حسابداری مالیاتی درآمد محسوب نمی شوند. بر این اساس ، مالیات بر درآمد روی آنها محاسبه نمی شود. وامها و اعتبارات صادر شده هنگام محاسبه مبنای مالیات ، هزینه محسوب نمی شوند. به همین ترتیب ، پول و منابع مادی دریافت شده و پرداخت شده برای بازپرداخت اعتبار و تعهدات قرض گرفته شده ، درآمد و هزینه ای نیستند.
وجوه سود تعهدی و پرداخت شده هزینه های غیر عملیاتی محسوب می شوند. در حسابداری ، آنها یا در آخرین تاریخ هر ماه منعکس می شوند ، یا در تاریخی که وام یا اعتبار به طور کامل بازپرداخت شده است.
دارایی ها و پول نقد دریافتی سازمان به عنوان سود وام های صادر شده ، درآمد غیر عملیاتی محسوب می شود.
