مدت محدودیت برای حساب های پرداختنی ، دوره ای است که طی آن وام دهنده حق دارد از نظر وام از طریق مراجعه به دادگاه وجوهی را از وام گیرنده جمع کند.
تعریف "محدودیت اقدامات" به معنای دوره ای است که طی آن شخص (یا سازمانی) که حق او نقض شده است ، می تواند مطابق قانون ، در چارچوب قرارداد وام ، به دادگاه مراجعه کند تا بدهی خود را از وام گیرنده این حق توسط مواد 195 و 196 قانون مدنی فدراسیون روسیه تعیین شده است. اما طلبکار می تواند این کار را فقط در بازه زمانی دقیقاً قانونی تعیین شده انجام دهد. ماده 196 قانون مدنی فدراسیون روسیه مدت آن را سه سال تعریف کرده است. تأسیس آن از لحظه نقض حقوق وام دهنده ، یعنی از لحظه ای که وام گیرنده از انجام تعهدات خود در قبال وام دهنده متوقف می شود ، انجام می شود. این شرط توسط قسمت 1 ماده 200 قانون مدنی فدراسیون روسیه تعیین شده است.
دلایل زیادی می تواند وجود داشته باشد که چرا وام گیرنده قادر به انجام توافق نامه وام نیست. در میان آنها ، هدف از دست دادن منبع اصلی درآمد ، بیماری است. و برخی افراد به سادگی معتقدند که بازپرداخت وامهای قرض شده ضروری نیست ، این بدان معناست که پرداخت بدهی به بانک ضروری نیست. و آنها منتظرند که قانون مهلت قانونی به پایان برسد. و او ، طبق بند 1 ماده 200 قانون مدنی فدراسیون روسیه ، از لحظه ای شروع می شود که طلبکار متوجه می شود حقوق وی از نظر انجام تعهدات نقض شده است ، و همچنین از لحظه آخرین تماس رسمی با بانک. این می تواند آخرین پرداخت وام یا دریافت اخطار از بانک برای پرداخت بدهی باشد.
اگر بستانکار در مدت زمانی که قانون تعیین کرده است ، یعنی پس از انقضا period مدت سه ساله ، دادخواست اقامه دعوی نکرده است ، می تواند مهلت را تمدید کند ، اما فقط در موارد استثنایی ، که با ماده 205 قانون مدنی فدراسیون روسیه. دادگاه شرایط مربوط به شخص شاکی را دلیل معتبری برای از دست دادن مدت تحدید می داند: یک کشور درمانده ، بیماری جدی ، بی سوادی و غیره. دلایل از دست دادن مهلت معتبر شناخته می شوند اگر در شش ماه گذشته از مهلت اتفاق افتاده باشد ، اگر این مدت کمتر از شش ماه باشد یا برابر آنها باشد ، در تمام مدت محدودیت.
مدت محدودیت برای هر تعهد جداگانه تعیین می شود. اگر سازمانی طبق قراردادهای مختلف به طرفین بدهی داشته باشد ، در این صورت مدت محدودیت برای هر یک از این تعهدات قراردادی جداگانه تعیین می شود.
مطابق با بند 2 ماده 196 قانون مدنی فدراسیون روسیه ، مدت محدودیت می تواند قطع شود و دوباره محاسبه شود ، اما در کل نمی تواند بیش از 10 سال باشد.
مدت محدودیت ممکن است قطع شود:
- اگر در این دوره پرداخت جزئی بدهی انجام شود ،
- اگر نامه ای از بدهکار دریافت کنید که درخواست پرداخت تاخیر را دارد ،
- در صورتی که طرفین یک عمل سازش را امضا کنند یا ادعاهای متقابل را جبران کنند ،
- اگر بدهکار ادعا را کتباً تشخیص دهد ،
- در صورت اصلاح توافق نامه به رسمیت شناختن بدهی توسط بدهکار.
سوال از مدت محدودیت مورد توجه بسیاری است. پس از همه ، پس از خاتمه آن ، وام دهنده دیگر حق مطالبه بازپرداخت بدهی از وام گیرنده را ندارد. اما بسیاری از بانک ها نمی خواهند سرمایه خود را از دست بدهند و به سازمان های تخصصی مراجعه می کنند - دفاتر جمع آوری "بدهی" را از "وام گیرنده" بیرون می کشند. در این حالت ، بانک سبدی از دارایی های غیر نقدینگی را تشکیل می دهد و آنها را به قیمت 5-10 درصد از ارزش آنها به فروش می رساند. در عین حال ، یک نکته مهم این است که هنگام انتقال حق ، صاحب بدهی تغییر می کند ، اما مدت محدودیت همان ثابت است.
با این حال ، جمع کنندگان همیشه طبق قانون عمل نمی کنند. وام گیرنده ، هنگام برقراری ارتباط با جمع کنندگان ، باید آماده استفاده آنها از روش های غیرقانونی و غیرقانونی جمع آوری بدهی باشد. گردآورندگان غالباً بدهکار را می ترسانند ، او و اعضای خانواده اش را به وحشت می اندازند.در چنین مواردی ، وقتی جمع کننده ها زندگی وام گیرنده را به طور جدی پیچیده می کنند ، او می تواند از سازمان های اجرای قانون - پلیس و دادستانی - کمک بگیرد.
