در اقتصاد کلان مدرن ، وضعیتی که ترکیبی از وضعیت رکود اقتصادی ، رکود اقتصادی و افزایش قیمت ها باشد ، تورم تورمی است. این اصطلاح از ترکیب دو مفهوم اقتصادی "تورم" و "رکود" شکل گرفته است. رکود تورمی پدیده ای نسبتاً جدید است که در نتیجه ظهور شرایط جدید برای شکل گیری سرمایه پدید آمده است.
اصطلاح "تورم رکود" به سال 1965 در بریتانیا برمی گردد ، زمانی که اولین روندهای تورم تورمی در دهه های 1960 و 70 ثبت شد. پیش از این ، یک اقتصاد در حال توسعه چرخشی با این واقعیت مشخص می شد که در صورت کاهش تولید و رکود اقتصادی ، قیمت ها کاهش می یابد ، یعنی تورم ، یا رشد آنها مهار شد. تقریباً از اواخر دهه 60 قرن گذشته ، عکس عکس شروع به ظهور کرد ، که در اقتصاد شروع به تورم تورمی می نامند. این امر به ویژه در ایالات متحده بارزتر شد ، زمانی که با کاهش تولید ، نرخ رشد قیمت تورمی 10 درصد بود. حرکت اقتصاد در چارچوب چرخه زمانی بین رکود اتفاق می افتد که مشخصه آن کاهش قیمت ها ، بیکاری زیاد ، سطح پایین رشد اقتصادی و فعالیت و تورم است که با روندهای مخالف همراه است. بنابراین ، برای تعیین فرآیندهای مشخص شده با بیکاری بالا و افزایش قیمت در غیاب رشد اقتصادی ، تصمیم بر این شد که دو مفهوم "رکود" و "تورم" را در یک ترکیب قرار دهیم - تورم رکودی. ظهور رکود تورمی ، با توجه به تعدادی از کارشناسان ، به عنوان یک نتیجه از سیاست انحصار ، که حفظ سطح بالایی از قیمت ها در طول بحران رخ می دهد. همچنین ، این روند تحت تأثیر اقدامات ضد بحران دولت برای مدیریت تقاضا و تنظیم افزایش قیمت است. با این حال ، حتی این دلایل نیز نمی توانند ظهور پدیده رکود تورمی را در دوره از اواخر دهه 1960 تا اوایل دهه 1980 توضیح دهند ، که ماهیت جهانی داشت و در بیشتر کشورهای پیشرفته غربی خود را نشان می داد. احتمالاً ، این روند به دلیل جهانی شدن در حوزه اقتصادی ، با لغو حمایت از حمایت و آزادسازی تجارت خارجی آغاز شده است. این امر منجر به پایان یافتن اقتصاد ملی منزوی در کشورهای غربی شد و اقتصاد جهانی جهان را شکل داد. شاید جهانی شدن باعث افزایش همزمان تورم و بیکاری در همه جای کشور شده باشد. بحران های انرژی نیز به علل رکود تورمی نسبت داده می شود.
