معاملات ارز خارجی "به طور کامل" نوعی معامله ویژه بین دو طرف است که شامل ارز می شود. در این حالت ، یک طرف مقدار مشخصی از یک ارز را برای ارز دیگر به دست می آورد که بعداً تحویل می شود ، اما با نرخی که در زمان معامله تعیین شده بود. به عنوان یک قاعده ، اینگونه معاملات بین بانکها و شرکتهای بزرگ (مشتریان شرکتی بانک) منعقد می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به عنوان یک قاعده ، نرخ فوروارد با نرخ لحظه ای متفاوت است و توسط دیفرانسیل نرخ بهره ای که بین دو ارز اعلام شده در معامله مشاهده می شود ، تعیین می شود. با این حال ، نرخ فوروارد به هیچ وجه پیش بینی کننده نرخ spot در آینده نیست.
گام 2
قبل از شروع تعیین نرخ جلو ، لازم است بدانید که قیمت های نقل و انتقالات همیشه برای دوره های خاص زیر - یک ماه ، دو ، سه ، شش ماه و یک سال (12 ماه) در نقاط جلو بیان می شوند. اگر مشتری بخواهد دوره دیگری را تعیین کند ، بانک بنا به صلاحدید خود می تواند برای دوره ای که مشتری می خواهد در قرارداد تعیین کند ، نرخ سود فوروارد بدهد. چنین قراردادی "قرارداد غیر استاندارد" نامیده می شود.
مرحله 3
برای تعیین نرخ جلو بر اساس نرخ ارز فعلی ، نقاط پیش رو را به میزان مناسب از نرخ لحظه ای نقل شده اضافه یا کم کنید. در صورت کاهش قیمت ها - کم کنید. اگر نقل قول ها بالا رفت - اضافه کنید.
مرحله 4
یک قانون ساده بیاموزید که به شما کمک می کند گیج نشوید و دقیقاً بخاطر داشته باشید که چه کارهایی باید در یک شرایط خاص انجام شود. اگر مقدار بالا اولویت داشته باشد (جفت "High Low") ، ارز پایه با تخفیف معامله می شود و نرخ این است: نرخ نقطه منفی امتیازات جلو. در شرایطی که مقدار پایین تر مقدم است ("پایین پایین") ، ارز پایه با حق بیمه معامله می شود و نرخ آن مجموع نرخ لحظه ای و امتیازات جلو است.
مرحله 5
امتیازات فوروارد همیشه با توجه به تفاوت نرخ بهره ای که بین دو ارز درگیر در معامله تعیین می شود ، تعیین می شود. وقتی کارشناسان به نرخ لحظه ای اضافه می شوند ، این اقدام را "نرخ پیشبرد در حق بیمه تعیین می کنند" می نامند. در صورت کسر ، این اقدام "نرخ جلو با تخفیف" نامیده می شود.
