تورم افزایش سطح عمومی قیمت است که همراه با کاهش ارزش واحد پولی است. در این حالت ، ماهیت تورم عدم تعادل است که بین شاخص های کل (عرضه و تقاضا) رخ می دهد ، که در همه بازارها به طور همزمان (در بازار کالا ، پول و منابع) ایجاد می شود. این عدم تعادل می تواند خود را به اشکال کاملاً متفاوتی نشان دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
در اقتصاد بازار ، یعنی در شرایط انعطاف پذیری نسبی ، و همچنین تحرک سیگنال قیمت ، بیش از حد تقاضا نسبت به عرضه با افزایش سطح عمومی قیمت بیان می شود - این یک شکل باز تورم است. تورم باز معمولاً بر حسب میزان افزایش در سال سطح قیمت سنجیده می شود و به صورت درصد محاسبه می شود.
گام 2
برای محاسبه نرخ تورم ، لازم است تفاوت سطح قیمت یک سال معین و سطح قیمت سال قبل را بر قیمت تقسیم کنیم و در 100 درصد ضرب کنیم.
مرحله 3
از deflator GDP به عنوان شاخص سطح قیمت استفاده می شود ، اما از شاخص قیمت صنعتی و شاخص قیمت مصرف کننده نیز می توان استفاده کرد.
مرحله 4
تورم می تواند در درجات مختلفی خود را نشان دهد. در همان زمان ، نرخ ها با تورم متوسط (خزنده) ، گالوپینگ و تورم بیش از حد متمایز می شوند ، که در همه کشورها با اقتصاد بازار پیشرفته با توجه به معیارهای خاص تعیین می شود.
مرحله 5
تورم متوسط (یا خزنده) فقط با نرخ 10٪ در سال گفته می شود. در این حالت ، در نظر گرفته می شود که این نرخ پایین تورم است ، زمانی که استهلاک پول آنقدر ناچیز است که معاملات فقط با قیمت اسمی منعقد می شوند.
مرحله 6
تورم گالوپ توسط محدودیت های زیر محدود می شود: از 10 تا 100 درصد در سال. در این شرایط ، پول خیلی سریع کاهش می یابد و یا یک ارز پایدار به عنوان قیمت معاملات استفاده می شود ، یا قیمت ها تمام نرخ تورم مورد انتظار را در زمان پرداخت در نظر می گیرند. بنابراین ، معاملات (قراردادها) شروع به نمایه سازی می کنند.
مرحله 7
ابر تورم در کشورهای پیشرفته با نرخ بیش از 100٪ در سال تعیین می شود. در این حالت ، استهلاک وجه نقد خیلی سریع اتفاق می افتد ، می توان روزانه و حتی گاهی چندین بار در روز قیمت ها را دوباره محاسبه کرد. تورم بیش از حد سیستم بانکی را از بین می برد ، باعث "فرار از پول" می شود و هم تولید خود و هم سازوکار بازار را فلج می کند. در عین حال ، انتظار تورم بیش از حد باعث ایجاد حالت وحشت در تجارت می شود.
