برای حسابرس مهم است که به طور کامل از خطر جلوگیری نکند ، زیرا این کار در اصل غیرممکن است ، اما ، قبلاً خطر را دیده اید ، ارزیابی نسبتاً درستی از آن ارائه دهید. از این گذشته ، ارزیابی صحیح از میزان خطر احتمالی حسابرسی می تواند اطمینان حاصل کند که رویه های لازم در چنین حجم انجام شده است ، نتیجه این امر به متخصص اجازه می دهد تا قضاوتی را انجام دهد که به طور کامل و عینی منعکس کند وضعیت امور در شرکت.
دستورالعمل ها
مرحله 1
ریسک حسابرسی این احتمال است که صورتهای مالی یا حسابداری یک واحد اقتصادی ممکن است حاوی تحریفات مهم غیر قابل کشف پس از تأیید شناسایی آن باشد ، یا قابلیت اطمینان این واقعیت که حاوی هرگونه تحریف مهم است در حالی که در واقع ، این تحریفات در مالی وجود ندارد بیانیه.
گام 2
ریسک حسابرسی شامل: ریسک در مزرعه ، ردیابی تشخیص و خطر کنترل است.
مرحله 3
ریسک درون تجاری این احتمال است که تمام داده های موجود در ترازنامه یا معاملات فردی با واقعیت مطابقت نداشته باشند ، زیرا حاوی اطلاعات نادرستی است که موجب انحراف صورت های مالی و همچنین اقلام ترازنامه می شود.
مرحله 4
خطر کنترل احتمال این است که اطلاعات نادرست توسط سیستم کنترل داخلی در زمان لازم شناسایی یا هشدار داده نشده باشد.
مرحله 5
خطر عدم کشف این احتمال است که رویه های حسابرسی مورد استفاده حسابرس در دوره حسابرسی قادر به کشف تخلفات واقعی که از نظر ماهیت قابل توجه هستند به طور کلی یا جداگانه نباشد.
مرحله 6
بنابراین ، اندازه ریسک حسابرسی با استفاده از فرمول زیر محاسبه می شود: ریسک در مزرعه ضرب در خطر کنترل ها و ضرب در ریسک عدم شناسایی.
مرحله 7
ارزیابی میزان خطر کنترل ها می تواند براساس آزمایش انجام شود. به طور کلی ، قابلیت اطمینان سیستم کنترل در بنگاه باید از ریسک موجود در مزرعه بالاتر باشد ، زیرا سیستم کنترل فقط به منظور شناسایی نواقص موجود در سیستم حسابداری است.
مرحله 8
در این حالت ، میزان خطر عدم شناسایی ، به عنوان یک قاعده ، به ارزیابی خطر کنترل ها و خطر در مزرعه بستگی دارد.
