دارایی مالیاتی مقدار مشخصی از مالیات است که یک سازمان باید به بودجه پرداخت کند. مودیان هنگام محاسبه میزان پرداخت ، باید از طریق PBU 18/02 هدایت شوند. با توجه به این واقعیت که ارزیابی مالی یک شرکت نه تنها بر اساس داده های حسابداری مالیاتی ، بلکه همچنین بر اساس داده های حسابداری ، اختلافات موقتی و بدهی های مالیاتی تشکیل می شود.
هنگام حسابداری ، اختلافات دائمی و موقتی شکل می گیرد. این به دارایی مالیاتی دائمی یا به تعویق افتاده بستگی دارد.
اختلاف دائمی شامل آن دسته از مبالغی است که در تشکیل ترازنامه نقش دارند ، اما تاثیری بر مبلغ مشمول مالیات ندارند. این می تواند شامل پرداخت سود باشد که مبلغ آن هنگام محاسبه مالیات بر درآمد کاملاً در نظر گرفته نشده است. همچنین ، اختلافات دائمی شامل آن هزینه ها یا درآمد است که فقط در تشکیل پایه مالیات تأثیر می گذارد. به عنوان مثال ، یک دارایی ثابت خریداری شده است که عمر مفید آن در حسابداری مالیاتی بیشتر از حسابداری است.
با توجه به موارد گفته شده ، می توان نتیجه گرفت که دارایی مالیاتی دائمی به میزان مالیاتی گفته می شود که مالیات بر درآمد قابل پرداخت به بودجه را در دوره گزارش که تشکیل می شود ، کاهش می دهد.
برای محاسبه میزان دارایی مالیاتی دائمی ، باید اختلاف ثابت را در نرخ مالیات ضرب کنید.
یک اختلاف موقتی زمانی بوجود می آید که مقدار حسابداری و حسابداری مالیاتی منطبق نباشد ، به رسمیت شناختن هزینه ها به موقع منتقل می شود. یعنی در حسابداری ، مبلغ در دوره گزارشگری که معامله انجام شده است ، شناسایی می شود و در دوره مالیات ، بخشی از مبلغ به دوره بعدی منتقل می شود.
به دلیل اختلاف موقتی است که دارایی مالیاتی معوق شکل می گیرد ، یعنی قسمت کاهش دهنده مالیات به دوره گزارش بعدی منتقل می شود. برای محاسبه میزان دارایی مالیاتی معوق ، باید اختلاف موقت را در نرخ مالیات ضرب کنید. به طور معمول ، مالیات معوق در حساب 09 منعکس می شود.
مقدار دارایی مالیاتی معوق در صورت سود و زیان منعکس می شود (فرم شماره 2). برای به دست آوردن این اطلاعات ، حساب 09 را باز کنید و تفاوت بدهی و اعتبار را محاسبه کنید.
