دارایی ها دارایی یک شرکت به شکل مالی ، ملموس و نامشهود هستند. هنگام تجزیه و تحلیل فعالیت های یک سازمان تجاری ، آنها همچنین به محاسبه دارایی های خالص متوسل می شوند - ارزش ارزش واقعی املاک منهای بدهی های آن.
دستورالعمل ها
مرحله 1
مجموع دارایی های شرکت سمت چپ ترازنامه است. این ارزش املاک شرکت را در تاریخ گزارش نشان می دهد. کلیه دارایی های شرکت شامل دارایی های مشهود ، نامشهود و مالی است. دارایی های مشهود به شکل ماده شامل ساختمان ها ، سازه ها ، زمین ، مواد ، قطعات یدکی ، سهام محصولات نهایی و غیره است. دارایی های مالی عبارتند از حساب های دریافتنی شرکت ، وجه نقد در دست و حساب های جاری ، اوراق بهادار ، سرمایه گذاری های بلند مدت و کوتاه مدت. دارایی های نامشهود به عنوان حق استفاده از مالکیت معنوی شناخته می شوند. این می تواند انواع اختراع ثبت شده ، مجوزها ، حقوق علائم تجاری و غیره باشد. کل دارایی این شرکت دارایی های آن را تشکیل می دهد.
گام 2
بسته به منبع تشکیل ، دارایی های ناخالص و خالص از یکدیگر تفکیک می شوند. دارایی های ناخالص از طریق حقوق صاحبان سهام و سرمایه قرض گرفته شده ، دارایی های خالص تأمین می شود - فقط از طریق حقوق صاحبان سهام. مقدار دارایی خالص را می توان به عنوان تفاوت بین ارزش دارایی ها و بدهی های گرفته شده برای اهداف محاسبه تعیین کرد.
مرحله 3
ملکی که به منظور تعیین مقدار دارایی خالص در نظر گرفته می شود ، شامل موارد زیر است:
- دارایی های غیرجاری (نتیجه بخش I ترازنامه) ؛
- دارایی های جاری ، منعکس شده در بخش II ترازنامه ، منهای هزینه خرید سهام خود ، خریداری شده از سهامداران و بدهی موسسین در مورد مشارکت در سرمایه مجاز.
مرحله 4
لیست تعهدات پذیرفته شده برای محاسبه شامل موارد زیر است:
- تمام بدهی های بلند مدت
- بدهی های کوتاه مدت وام و اعتبار ؛
- حساب های قابل پرداخت
- بدهی به بنیانگذاران ؛
- ذخیره برای هزینه های آینده و سایر بدهی های کوتاه مدت.
در محاسبه مورد ترازنامه "درآمد معوق" و "تأمین مالی و دریافتها" لحاظ نشده است.
