دارایی های ثابت (دارایی های ثابت) بخشی از دارایی سازمان است که به عنوان وسیله کار در تولید محصولات و همچنین برای مدیریت آن برای مدت بیش از 12 ماه یا یک چرخه عملیاتی اگر بیش از 12 ماه باشد استفاده می شود. دارایی های ثابت اشیا expensive گران قیمت هستند. این شامل املاکی است که ارزش آن بیش از 40 هزار روبل است.
بر اساس تعریف دارایی های ثابت ، برخی از ویژگی های آنها را می توان تشخیص داد: - استفاده طولانی مدت (بیش از 12 ماه) ؛ - هزینه بالا (بیش از 40 هزار روبل) ؛ - این شرکت حقوق مستندات آنها را دارد ؛ - مورد استفاده برای استفاده تجاری (محصولات تولیدی ، لیزینگ ، برای نیازهای مدیریتی و غیره) ؛ - استفاده از شی object می تواند در آینده منافع اقتصادی داشته باشد ؛ - این کالا کالایی نیست ، به عنوان مثال برای فروش مجدد در نظر گرفته نشده است. دارایی های ثابت شامل چندین گروه است: ساختمان ها ، سازه ها ، ماشین آلات و تجهیزات قدرت کار ، ابزار اندازه گیری و دستگاه ها ، رایانه ها ، وسایل نقلیه ، ابزار ، تجهیزات تولید ، گاوهای مولد و تولید مثل ، مزارع چند ساله و غیره. دارایی های ثابت در طبقه بندی می شوند تعدادی از زمینه ها با طراحی ، آنها تولید می شوند ، یعنی آنهایی که مستقیماً در فرآیند تولید دخیل هستند و موارد غیرتولیدی که در فرآیند تولید نقش ندارند. اینها شامل ساختمانهای حوزه اجتماعی و فرهنگی هستند ، به عنوان مثال ، یک کودکستان ، که در ترازنامه یک سازمان است. برای محاسبه صحیح استهلاک ، دارایی های ثابت می توانند در عملیات ، انبار ، حفاظت ، در مرحله بازسازی ، نوسازی ، تصفیه و غیره تحت مدیریت عملیاتی و همچنین دریافت شده به صورت اجاره ای باشند. چنین تقسیم بندی برای محاسبه صحیح استهلاک و مالیات املاک ضروری است. برای هر مورد از دارایی های ثابت ، یک عمر مفید ایجاد می شود. این مدت زمانی است که استفاده از دارایی های ثابت قادر به ایجاد درآمد برای سازمان است یا در جهت تحقق اهداف دیگر فعالیت های آن است. واحد اندازه گیری دارایی های ثابت یک کالای موجودی با تمام تجهیزات و اتصالات آن است.
