به نظر می رسد دارایی های خالص یک مفهوم کاملاً انتزاعی هستند ، زیرا ارزش آنها صرفاً با محاسبه تعیین می شود - از نظر فیزیکی در طبیعت وجود ندارند. شاید به همین دلیل است که حسابداران اغلب معتقدند که محاسبه آنها اصلاً ضروری نیست و اظهارات پیوست شده به ترازنامه ، که باید در آنها نشان داده شود ، فقط یک فرم اضافی است.
مفهوم و اندازه گیری دارایی های خالص
Net Assets اندازه گیری ارزش دارایی های نگهداری شده توسط شرکت است که هر ساله محاسبه می شود. آنها تفاوت بین دارایی های موجود در ترازنامه شرکت و بدهی های آن هستند. اگر بدهی شرکت از ارزش املاک بیشتر باشد ، شاخص دارایی خالص منفی در نظر گرفته می شود. هنگام تعیین وضعیت مالی چنین شرکت هایی ، از مفهومی به عنوان کمبود مال استفاده می شود.
روش ارزیابی ارزش دارایی های خالص توسط قانون تعیین شده و با در نظر گرفتن مفاد حسابداری و سایر مقررات انجام می شود. برای این ارزیابی ، محاسبه ای بر اساس داده های مندرج در صورت های مالی انجام می شود.
دارایی های شرکت کننده در محاسبه شامل دارایی های غیر جاری قسمت اول ترازنامه و همچنین دارایی های جاری مستقر در بخش دوم است ، به استثنای بدهی های مشارکت بنیانگذاران شرکت به سرمایه مجاز. از لیست بدهی ها ، بدهی های کوتاه مدت و بلند مدت برای وام ها و وام ها ، حساب های قابل پرداخت ، ذخیره برای هزینه های آینده و سایر بدهی ها در نظر گرفته می شود.
شرکت سهامی ارزش این شاخص را هر سه ماه یکبار و همچنین در پایان سال ارزیابی می کند. این اطلاعات در گزارش های میان دوره ای و سالانه نمایش داده می شود.
روش های افزایش دارایی خالص
دلایلی که به دلیل بی سود بودن فعالیت یک شرکت به وجود می آیند ممکن است متفاوت باشد. در میان عوامل عاملی ، اصلی ترین وضعیت بحران در بازار است و در میان عوامل ذهنی - استفاده از هرگونه طرح مالیاتی. فعالیت های غیر سودآور می تواند منجر به انحلال شرکت شود.
روش های مختلفی برای افزایش شاخص دارایی های خالص وجود دارد.
یکی از رایج ترین و ساده ترین گزینه ها پرداخت کمک های بنیانگذار است. بدهی موسسین دارایی های مربوط به محاسبه و در نتیجه ، شاخص اندازه دارایی های خالص را کاهش می دهد.
گزینه دیگر ممکن است افزایش سرمایه مجاز باشد که به دلیل کمک های اضافی اعضای شرکت یا سایر افراد پذیرفته شده در این شرکت انجام می شود. این امر می تواند با افزایش ارزش سهام موجود یا انتشار سهام اضافی و همچنین از طریق ارزیابی مجدد دارایی های نامشهود رخ دهد.
همچنین می توان با افزایش درآمد در آینده این شاخص را افزایش داد. در این حالت ، شرکت باید بدهی هایی را که می تواند به عنوان درآمد آینده واجد شرایط باشد ، بررسی کند.
یکی از راه ها کاهش خسارات کشف نشده است که با کمک بلاعوض سهامداران انجام می شود. با این حال ، هزینه های مالیاتی برای میزان تزریقاتی از این دست تأمین می شود که می تواند به 20 درصد برسد.
