نقدینگی توانایی دارایی ها است که به راحتی به پول نقد تبدیل می شوند. به معنای گسترده کلمه ، نقدینگی بدهی سازمان است ، یعنی توانایی او در پرداخت به موقع بدهی هایش. برای ارزیابی بدهی شرکت ، شاخص های نقدینگی مطلق و جاری محاسبه می شود.
نقدینگی فعلی
در روند ارزیابی نقدینگی و اعتبار شرکت ، شاخص نقدینگی فعلی محاسبه می شود. این نسبت با توجه به ترازنامه محاسبه می شود و منعکس کننده درصد بازپرداخت بدهی های کوتاه مدت شرکت توسط دارایی های جاری آن است. هرچه نسبت پوشش بدهی بیشتر باشد ، جذابیت شرکت برای وام گیرندگان بالقوه بیشتر است.
شاخص نقدینگی جاری با تقسیم مجموع دارایی های جاری بر میزان بدهی های جاری محاسبه می شود. میزان دارایی های جاری توسط شاخص های بخش دوم ترازنامه "دارایی های جاری" تعیین می شود و شامل پول نقد ، اندوخته ها ، بدهی های بدهکار ، سرمایه گذاری های کوتاه مدت مالی است. بدهی های جاری شامل وام ها و وام های کوتاه مدت ، حساب های قابل پرداخت و سایر وجوه وام گرفته شده است.
مقدار استاندارد نسبت بازپرداخت بدهی باید بیشتر از 2 باشد. محاسبه این شاخص مورد توجه خاص طلبکاران است ، زیرا ارزش آن نشان دهنده توانایی شرکت در پرداخت کامل بدهی های خود در صورت کاهش قیمت بازار دارایی است.
شاخص نقدینگی مطلق
نسبت نقدینگی مطلق به عنوان نسبت دارایی های بسیار نقدینگی به ارزش فوری ترین بدهی ها محاسبه می شود. میزان سرمایه های نقدی و مالی کوتاه مدت به عنوان دارایی های بسیار نقدینگی در نظر گرفته می شود. بدهی های جاری به عنوان بدهی های کوتاه مدت و درآمد و ذخیره اندوخته شده برای هزینه های آینده درک می شوند.
براساس محاسبه نسبت نقدینگی مطلق ، می توان میزان بدهی های فوری را که سازمان می تواند در کمترین زمان ممکن بازپرداخت کند ، تعیین کرد. مقدار بهینه ضریب بیشتر از 0 ، 2 است. مقدار این شاخص برای تأمین کنندگان و وام دهندگان آینده که وام های کوتاه مدت ارائه می دهند از اهمیت بیشتری برخوردار است.
تفاوت بین نقدینگی جاری و مطلق
محاسبه نسبت های نقدینگی فعلی و مطلق امکان ارزیابی بدهی شرکت را در کوتاه مدت فراهم می کند. برخلاف شاخص نقدینگی مطلق ، نسبت پوشش نشان دهنده توانایی یک شرکت برای پرداخت بدهی های خود در دراز مدت است.
نقدینگی مطلق توانایی یک سازمان را در پرداخت فوری ترین تعهدات خود با پول نقد و حساب های دریافتی دریافت شده نشان می دهد. هنگام تعیین شاخص نقدینگی جاری ، نه تنها پول دریافتی از فروش محصولات نهایی و فروش مطالبات قابل دریافت ، بلکه وجوه حاصل از فروش دارایی های جاری نیز در نظر گرفته می شود.
برای سهامداران و سرمایه گذاران بالقوه ، شاخص نقدینگی فعلی از اهمیت زیادی برخوردار است ، و برای تامین کنندگان و وام دهندگان که برای مدت کوتاهی بودجه ارائه می دهند - شاخص نقدینگی مطلق.
