اگر بنگاه اقتصادی در جریان فعالیت خود با وضعیتی روبرو شود که واقعیت تحویل کالا با تاریخ دریافت وجه مطابقت نداشته باشد ، پس از آن قابل دریافت است. برای تعیین وضعیت و اندازه آن ، موجودی تسویه حساب با خریداران ، اشخاص پاسخگو و سایر بدهکاران انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
فرکانس موجودی تسویه حساب با بدهکاران را به سفارش شرکت ایجاد کنید. این ماده را در سیاست حسابداری بر اساس بند 5 PBU 1/98 تصویب کنید. کمیسیون موجودی تشکیل دهید که نتایج بررسی را تأیید کند.
گام 2
در دسترس بودن اسناد مورد نیاز برای موجودی کالا ، و صحت تکمیل آنها را بررسی کنید. کلیه اسناد و مدارک باید بدون تصحیح و پاک سازی و همچنین در حضور امضاهای معتبر مقامات باشد.
مرحله 3
اقدامات سازش شهرک ها با طرف های مقابل را تنظیم کنید. از آنجا که هیچ فرم واحدی برای این سند وجود ندارد ، شرکت به طور مستقل فرم خود را توسعه داده و در سیاست حسابداری تصویب می کند. این قانون باید دارای ستون هایی باشد که تاریخ و تعداد اسناد اولیه حمل کالا ، ارائه خدمات یا انجام کار را نشان دهد.
مرحله 4
همچنین نام محصول ، هزینه ، مقدار مالیات بر ارزش افزوده ، مقدار پرداخت و جزئیات اسناد پرداخت را ذکر کنید. با توجه به اینکه از این اسناد برای محاسبه حساب های دریافتنی استفاده می شود ، باید از تاریخ گزارش تهیه شود. مطابق بند 73 VBUU ، این شرکت حق دارد محاسبات خود را به درستی تشخیص دهد در صورتی که طرف مقابل نسخه تأیید شده مصالحه را در مدت مقرر پس نداده است.
مرحله 5
برای شروع موجودی ، فرم INV-22 را پر کنید. نتایج محاسبه در فرم INV-17 "قانون موجودی تسویه حساب با بدهکاران" خلاصه می شود. این باید حاوی مقدار مانده حساب های دریافتنی در تاریخ گزارش برای هر طرف مقابل ، خلاصه کل باشد. در ترازنامه ، مبلغ بدهی بسته به زمان پرداخت های پیش بینی شده ، در خطوط 230 و 240 منعکس می شود. اگر در طی موجودی کالا ، مغایرت با حسابداری مشاهده شد ، در آن صورت در دوره گزارش ، هنگام شناسایی خطاها ، اصلاحاتی انجام می شود.
