در اواخر قرن نوزدهم ، هیچ ارتباط مطمئنی بین سواحل شرقی و غربی در ایالات متحده وجود نداشت. شرکت پونی اکسپرس اکسپرس در آن سالها اغلب مورد حمله قبایل هندی قرار می گرفت. و شرکتهای مختلف تلگراف با یکدیگر رقابت سختی داشتند و خدمات مشتری را دشوار می کردند. جنگ قریب الوقوع اوضاع وخیم تر شد.
راه موفقیت
در تاریخ 8 آوریل 1851 ، یک شرکت تلگراف به نام نیویورک و دره چاپخانه مریسی سی پی چاپ تلگراف توسط گروهی از تجار نیویورک تشکیل شد. در میان بنیانگذاران ، یک مالک بزرگ و کلانتر یکی از شهرستانهای نیویورک ، هیرام سیبلی ، وجود داشت که با اختراع مورس - تلگراف به طوری که او تجارت را فروخت و تمام پول را در یک تجارت جدید سرمایه گذاری کرد - از بین برد. و شرکای او عزرا کورنل بودند ، که قبلاً گاوآهن های طرح خود را می فروخت و دون آلونزو واتسون.
شرکا وظیفه دلهره آور اتحاد تمام خطوط تلگراف موجود را برای خود تعیین کردند و سه سال بعد ، خرید فعال شرکتهای رقبا را آغاز کردند. بنابراین در سال 1856 تشکیل یک شبکه تلگراف واحد به پایان رسید. به پیشنهاد کرنل ، این شرکت نام خود را به شرکت وسترن یونیون تلگراف تغییر داد. نام جدید نماد اتحاد تمام قاره آمریکا بود.
امیدهای برآورده نشده
هیرام سیبلی زمانی را در خواب می دید که کابل تلگراف از غرب کانادا ، آلاسکا ، تنگه برینگ و سیبری عبور کند. وی به طور فعال این طرح را در کنگره آمریکا تبلیغ کرد. جایی که از جمله او به دولت پیشنهاد خرید آلاسکا را داد. سیبلی حتی با وزیر پست و تلگراف امپراتوری روسیه ، ایوان تولستوی ملاقات کرد و در بازگشت به آمریکا در مورد رضایت احتمالی روسیه برای فروش به رئیس جمهور گزارش داد. زمین های آلاسکا 7.2 میلیون دلار برای آمریکایی ها هزینه دارد.
وسترن یونیون قبلاً کار ساخت و ساز را آغاز کرده بود ، اما خیلی زود معلوم شد که شرکت انگلیسی Elliot & Co یک کابل تلگراف را درست در انتهای اقیانوس اطلس به اروپا گذاشته است. همراهان مجبور شدند برنامه های بلند پروازانه خود را کنار بگذارند و گسترش نفوذ خود را در آمریکا آغاز کنند. این شرکت بیش از 500 شرکت تلگراف دیگر را در کالیفرنیا خریداری کرد.
توسعه سریع
چهار سال دیگر گذشت و وسترن یونیون ساخت خط تلگراف بین قاره ای را به طول بیش از دو هزار مایل آغاز کرد. علاوه بر این ، کاری که ، طبق همه پیش بینی ها ، نمی توانست کمتر از ده سال طول بکشد ، در کمتر از چهار ماه به پایان رسید. رئیس جمهور لینکلن و کنگره از این موفقیت چنان تحت تأثیر قرار گرفتند که اکنون تنها Western Union ارتباطات دولتی را ارائه می داد.
ارتباطات تلگرافی به سرعت توسعه یافت و در بسیاری از مناطق آغاز به کار کرد. با کمک آن ، اخبار از طریق کانال های خبرگزاری ها منتقل می شد ، ارتباط بین قطارها فراهم می شد. در آن زمان ، توماس ادیسون جوانی با نرخ اپراتور در Western Union کار می کرد ، که دستگاه تلگراف تبادل (تیکر) را ایجاد کرد و تا سال 1866 این شرکت یک سیستم قیمت گذاری ارز را در زمان واقعی راه اندازی کرد. در سال 1870 ، وسترن یونیون یک سرویس همگام سازی زمان ملی را ارائه داد.
افق های جدید
در سال 1871 ، یک رویداد تاریخی رخ داد که آغاز تجارت الکترونیکی بود - Western Union اولین انتقال پول را با استفاده از تلگراف انجام داد. متعاقباً ، این بخش خدمات به سرعت توسعه یافت و قبلاً در سال 1914 ، متخصصان Western Union اولین کارت بدهی را صادر کردند. طی صد سال ، حواله ها و پرداخت ها به کانون اصلی شرکت و منبع اصلی درآمد آن تبدیل خواهد شد.
در سال 1888 هیرام سیبلی درگذشت. اما این واقعه غم انگیز تاثیری در توسعه بیشتر شرکت نداشت. در اواسط دهه سی قرن گذشته ، وسترن یونیون بزرگترین شرکت بین المللی بود که حدود 14 هزار پیک در تقریباً همه کشورها فعالیت می کرد. ده ها گزینه پیام به مشتریان ارائه شده بود که جالب ترین آنها معروف "تلگرام آواز" بود.
سیستم ارتباطی Western Union کاملاً با استانداردهای قابلیت اطمینان دولت مطابقت داشت.در سال 1964 ، این شرکت فناوری جدیدی را مبتنی بر انتقال داده های مایکروویو معرفی کرد. علاوه بر فن آوری های زمینی ، ارتباطات ماهواره ای نیز ایجاد شد. Western Union ماهواره خود Westar I را به مدار خود پرتاب کرد و در سال 1982 این شرکت پنج ماهواره داشت.
تلگراف از گذشته است
با توسعه ارتباطات تلفنی ، درآمد تلگراف شروع به کاهش می کند. برای چندین سال این شرکت در آستانه ورشکستگی بود. فقط شعبه انتقال پول Western Union Financial Services Inc. سودآوری به همراه داشت. در سال 1991 ، تصمیم گرفته شد که این شعبه به یک شرکت جداگانه تقسیم شود ، که به شرکت مدیریت مالی اول فروخته شد.
از سال 2006 ، وسترن یونیون از First خارج شد و اکنون یک شرکت بزرگ بین المللی پرداخت بانکی است. این سیستم با سرعت بالای ترجمه متمایز می شود. این پول بلافاصله پس از ورود داده ها به سیستم الکترونیکی برای صدور در دسترس قرار می گیرد. علاوه بر این ، آنها در هنگام ارائه گذرنامه در هر شعبه بانکی که با Western Union همکاری می کند ، به گیرنده پرداخت می شوند.
