نکات ظریف بسیاری در حسابداری وجود دارد که در عمل اغلب به وجود نمی آیند ، اما دانش نظم اقدامات در چنین لحظات "باریک" است که تخصص متخصص را تشکیل می دهد. این موضوعات شامل بازتاب بازنویسی دارایی های غیر نقدینگی است.
ابتدا بگذارید بفهمیم چیست. نقدینگی نقدینگی ، دارایی ، اقلام موجودی است که نمی تواند در فعالیت های یک شرکت مورد استفاده قرار گیرد و منوط به تصفیه است و بر این اساس ، قابل حذف است. همچنین شامل محصولات نهایی است که امکان فروش ندارند.
چرا دارایی های نقدینگی تشکیل می شود؟
دلایل زیادی می تواند برای تشکیل دارایی های غیر نقدینگی وجود داشته باشد: پروفایل مجدد یک شرکت ، در نتیجه سهام موجود بدون تقاضا ، کاهش تقاضا برای محصولات ، از دست دادن مشتری ، افزایش رقابت ، تغییر روند ، اشتباهات در برنامه ریزی تولید ، از دست دادن کالاهای با کیفیت در طول ذخیره سازی طولانی مدت و غیره
با دارایی های نقدینگی چه باید کرد؟
گزینه ها می توانند بسیار متفاوت باشند و به دسته محصول بستگی دارند. به عنوان مثال ، شما می توانید:
- اعلام تخفیف در این گونه محصولات ؛
- فروش را برگزار کنید
- غیرمجاز بودن یک محصول مرتبط ، که به افزایش فروش محصول دیگر کمک می کند.
- فروش محصولات غذایی به صورت عمده برای مزارع ، خوراک دام ؛
- فروش یک محصول در بازار با قیمت تخفیف دار.
- محصول را پس از بازبینی با کاهش ارزش به فروش برسانید.
چگونه می توان دارایی های غیر نقدینگی در حسابداری و حسابداری مالیاتی را نوشت؟
تراز محصولات تحقق نیافته در حسابداری را می توان برای سایر هزینه ها به عنوان دارایی منسوخ نوشت. در حسابداری مالیاتی ، هزینه موجودی های نوشتاری را می توان به هزینه تولیدی که محصول تولید نکرده است ، نسبت داد.
تصمیم برای نوشتن کالاها به دلیل منسوخ شدن توسط مدیر گرفته می شود ، اما برای اثبات این تصمیم ، کمیسیونی از افراد مادی تشکیل می شود که باید:
بازرسی مواد ،
در مستندات دلایل نامناسب بودن آنها را برای استفاده بیشتر برای هدف مورد نظر خود ثابت کنید ،
برای ارزیابی امکان استفاده برای سایر نیازها یا پیاده سازی در کنار ،
ارزش بازار آنها را ارزیابی کنید (این کار به همراه متخصصان خدمات اقتصادی انجام می شود).
اگر در نتیجه کمیسیون مشخص شود که استفاده بیشتر از پالایشگاه غیرممکن است ، در معرض دفع قرار می گیرند. در حسابداری ، هزینه آنها در سایر هزینه ها لحاظ می شود:
Dt 91 - Kt 10 - مطالب منسوخ اخلاقی که نوشته شده اند
اینها در ترازنامه در پایان سال گزارش منهای پیش بینی کاهش هزینه دارایی های مشهود منعکس شده است. این ذخیره با هزینه نتایج مالی سازمان برای مقدار تفاوت بین ارزش بازار موجودی موجودی و هزینه واقعی آنها تشکیل می شود ، اگر ارزش دومی بالاتر باشد. به این معنا که اگر در طول سال کالاهای غیر نقدینگی از بازار خارج نشده و در پایان سال در انبار باقی مانده باشند ، ایجاد ذخیره ضروری است (به بند 20 دستورالعمل های روش مراجعه کنید):
Dt 91-2 - Kt 14 - ذخیره ای برای کاهش هزینه موجودی کالا ایجاد شد
در دوره های گزارش بعدی ، به محض اینکه کالاهایی که ذخیره برای آنها ایجاد شده است ، از لیست خارج می شود ، مبلغ ذخیره شده با ارسال معکوس بازیابی می شود:
Dt 14 - Kt 91-1 - مبلغ رزرو شده بازیابی شد
اما لازم به یادآوری است که حسابداری مالیاتی امکان ایجاد چنین ذخیره ای را فراهم نمی کند و بنابراین میزان کسورات ذخیره از نظر مالیات هزینه محسوب نمی شود. بنابراین ، یک تفاوت دائمی ایجاد می شود ، که مستلزم شناسایی یک بدهی مالیاتی دائمی در حسابداری است (مطابق با بند 7 PBU 18/02).
به همین ترتیب ، در حسابداری مالیاتی ، درآمد و میزان ذخیره پس گرفته شده شناسایی نمی شود ، بنابراین با نوشتن محصولات و بازگرداندن ذخیره ، دارایی مالیاتی دائمی باید در حسابداری منعکس شود:
Dt 99 - Cr 68 - بدهی مالیاتی دائمی برای میزان ذخیره تعلق گرفته است
Dt 68 - Kt 99 - دارایی مالیاتی دائمی را در بخشی از مقررات بازیابی شده منعکس می کند
در پشت هر دلیلی برای تشکیل دارایی های غیر نقدینگی ، حتی اگر در نگاه اول کاملاً خارجی و مستقل از شرکت به نظر برسد ، در واقع نقایصی در فرآیند سازمان تجارت وجود دارد. برای شناسایی آنها می توانید از روش ساده اما م effectiveثر Five Whys استفاده کنید. او به ما می گوید اگر مشکلی را تنظیم کنید و 5 بار سوال "چرا؟" را بپرسید ، ریشه آن را پیدا خواهید کرد. این روش بهتر است در بحث های طوفان مغزی استفاده شود.
