البته ، هنگام صدور وام ، بانک وام گیرنده بالقوه را بررسی می کند و ارزیابی خود را از بدهی وی انجام می دهد. موسسات اعتباری در این مورد نه تنها از روش های سنتی مانند کیفیت سابقه اعتباری و سطح توانایی پرداخت مشتری استفاده می کنند.
رویکرد عمومی پذیرفته شده برای ارزیابی توانایی پرداخت مشتری
به طور سنتی ، بانک ها اعتماد بیشتری به وام گیرندگان دارند که دارای سابقه اعتباری مثبت هستند. برای کسانی که اجازه تأخیر در پرداخت را نمی دهند ، بانک ها بیش از وام گیرندگان بی پروا اعتماد دارند. یک موسسه وام دهنده حتی می تواند وام را با شرایط مطلوب تری به شخصی که مکرراً با حسن نیت بازپرداخت وام را پرداخت کرده است ، ارائه دهد.
معیار مهم دیگر در ارزیابی بدهی وام گیرنده ، داده های NBCH (اداره ملی اعتبارات تاریخ) و تعداد وام های پرداخت نشده است.
به طور سنتی ، بانک ها سطح درآمد یک وام گیرنده بالقوه ، سن و مدت خدمت را در یک مکان بررسی می کنند.
چگونه بانک ها حداکثر میزان وام را تعیین می کنند
اساساً ، هنگام محاسبه حداکثر مبلغ وام ، بانک ها اطمینان حاصل می کنند که کل مبلغ پرداخت ماهانه از 40-60٪ از درآمد کل وام گیرنده بیشتر نشود.
برخی از بانک ها علاوه بر سابقه اعتباری ، به اطلاعات مستقر در منابع دولتی نگاه می کنند و همچنین وام گیرنده را برای مشاهده علائم کلاهبرداری بررسی می کنند.
روش های جدید برای تعیین بدهی وام گیرنده
بانک ها در تلاش هستند تا حد ممکن سطح توانایی پرداختی مشتریان خود را تعیین کنند ، بنابراین ، آنها برای ارزیابی دقیق تر پارامترهای وام گیرنده ، از روش های جدید در تجزیه و تحلیل استفاده می کنند.
موسسات اعتباری برای جمع آوری هرچه بیشتر اطلاعات در مورد مشتریان خود ، به طور فزاینده ای به کمک سازمانهای غیر اصلی متوسل می شوند. در شرایط بحران اقتصادی ، عوامل بسیاری وجود دارد که می تواند توانایی پرداخت شخص را تحت تأثیر قرار دهد.
اکنون کارمندان بانک می توانند صفحات موجود در شبکه های اجتماعی را مشاهده کنند تا فعالیت مشتری را تعیین کرده و او را بیشتر بشناسند. به نظر می رسد اگر می خواهید در آینده ای نزدیک برای وام بانکی اقدام کنید ، پس مراقب باشید عکس ها را از مهمانی های مست و سلفی های وابسته به عشق شهوانی از نمایه خود حذف کنید. با در نظر گرفتن شما فردی بیهوده و غیرضروری ممکن است به سادگی به شما پول داده نشود.
