قرارداد تهیه کالا که یکی از انواع قرارداد فروش است ، سندی است که بر روابط بین عرضه کننده و خریدار حاکم است. طبق مفاد قرارداد ، تأمین کننده در مدت زمان مشخص شده در سند ، متعهد می شود کالا را به مالکیت خریدار منتقل کند ، که به نوبه خود ، متعهد می شود کالا را بپذیرد و مبلغی را که در قرارداد مشخص شده است پرداخت کند برای این.
دستورالعمل ها
مرحله 1
تأمین کننده در قرارداد عرضه ، برخلاف قرارداد خرید و فروش ، یک سازمان تجاری یا یک کارآفرین خصوصی است. سازمانهای غیرانتفاعی فقط درصورتی که اسناد تشکیل دهنده آنها امکان انجام وظایف یک تامین کننده را فراهم کند ، حق انعقاد چنین توافق نامه هایی را دارند.
گام 2
تفاوت قابل توجه دیگر بین قرارداد عرضه و قرارداد فروش این است که کالاهای عرضه شده برای استفاده در خانواده ، خانواده یا اهداف شخصی فراهم نمی کنند: آنها فقط برای فعالیت های تجاری در نظر گرفته شده اند.
مرحله 3
در موضوع تحویل ، ذکر نام محصول ، دامنه و مقدار آن ضروری است. مشخصات قرارداد یا متن آن باید حاوی قیمتی باشد که کالا در آن تحویل داده می شود. در شرایطی که قیمت کالاها روزانه تغییر می کند ، تغییر بند مربوط به قرارداد هر بار بی معنا می شود. در این حالت ، لازم است روش تعیین قیمت ، به عنوان مثال ، با توجه به لیست قیمت تامین کننده ، مشخص شود.
مرحله 4
از آنجا که مدت قرارداد با زمان تحویل کالا برابر نیست ، برای جلوگیری از اختلافات ، برنامه تحویل محموله های جداگانه باید در قرارداد مشخص شود. علاوه بر این ، در مورد اهمیت بندهای این قرارداد به عنوان روش دریافت کالا و خدمات پس از فروش ، فراموش نکنید.
مرحله 5
همچنین لازم است مسئولیت طرفین ، مواردی که طرفین می توانند از آن معاف شوند ، به وضوح مشخص شود و میزان مجازات ها مشخص شود. علاوه بر این ، قرارداد باید با جزئیات دقیق ترین لیست شرایط اضطراری ، جلوگیری از کوچکترین سو abuse استفاده توسط طرف مقابل و روش رهایی طرفین از مسئولیت را مشخص کند.
