کارخانه یک کارخانه بزرگ است که عمدتا از کار دستی کارگران استخدام شده استفاده می شود و در آن سیستم تقسیم کار به طور گسترده ای استفاده می شود. برای اولین بار ، کارخانه ها در ایتالیا ، در قرن XIV و بعداً در کشورهای پیشرفته دیگر مانند هلند ، انگلیس و فرانسه ظاهر شدند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اولین کارخانه ها در فلورانس (تولید پارچه و پشم) ، ونیز و جنوا (کشتی سازی) ، توسکانی و لومباردی (معادن و معادن) واقع شدند. همه شرکت ها محدودیت فروشگاهی نداشتند و مجبور نبودند از مقررات خاصی پیروی کنند.
گام 2
کارخانه ها در نتیجه تجمیع کارگاه های صنعتگرانی که تخصص های مختلفی داشتند به وجود آمد. این اجازه داد که یک محصول در یک مکان تولید شود.
مرحله 3
بنگاههای اقتصادی پراکنده و متمرکز وجود دارد. کارخانه های پراکنده هنگامی سازماندهی می شوند که یک کارآفرین مواد اولیه را برای پردازش متوالی به صنعتگران خود توزیع کند. این نوع بیشتر برای کارگاه های پارچه و جاهایی که محدودیت فروشگاهی ندارند ، صادق است. کارمندان چنین بنگاه هایی افراد فقیری بودند که دارای دارایی خاصی (خانه ای با زمین کوچک) بودند ، اما نمی توانستند هزینه های خانواده خود را تأمین کنند و بنابراین بدنبال کار اضافی بودند. به عنوان مثال ، یک کارگر پشم خام را به صورت نخ فرآوری می کند که توسط سازنده دریافت می شود و آن را به کارگر دیگری می دهد ، که به نوبه خود می تواند از این نخ پارچه بسازد.
مرحله 4
در کارخانه متمرکز ، همه کارگران مواد اولیه را در یک اتاق پردازش می کنند. شرکتهایی از این دست در مناطقی رایج هستند که فرایند فن آوری نیاز به کار مشترک تعداد زیادی از کارگران دارد که عملیات مختلفی را انجام می دهند. این نوع برای صنایع نساجی ، معدن ، متالورژی ، چاپ ، کاغذ و شکر معمول بود. صاحبان این بنگاه ها بازرگانان ثروتمند یا صنعتگران کارگاهی بودند. چنین کارخانه های بزرگی مستقیماً توسط دولت ایجاد شده اند.
مرحله 5
این نوع تولید در اروپا در قرون 17 - 18 میلادی معمول بود. کارخانه های مدرن از آخرین فن آوری در فعالیت های خود استفاده می کنند و بیشتر فرآیندها به صورت خودکار انجام می شوند و شامل پرسنل نمی شوند.
