موجودی تفاوت بین هزینه ها و دریافت های شرکت برای یک دوره زمانی خاص است. مفهوم "تراز بسته شدن" برای تعیین مانده حساب ویژه ای در پایان دوره استفاده می شود و به عنوان یک قاعده ، هنگام تنظیم ترازنامه استفاده می شود. روش محاسبه با توجه به ماهیت حساب تحلیلی یا ترکیبی تعیین می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای حسابهای مصنوعی یک برگ گردش مالی ایجاد کنید. این باید یک ستون با نام حساب و سه جفت ستون برای محاسبه بدهی و اعتبار مانده مانده ، گردش مالی دوره و مانده مانده داشته باشد. بر اساس داده های دوره گزارش قبلی ، شماره بدهی و اعتبار را برای مانده افتتاحیه وارد کنید.
گام 2
گردش مالی را برای دوره گزارش تعیین کنید. برای این کار ، بر اساس داده های حسابداری ، میزان بدهی و اعتبار هر حساب را نشان دهید. بررسی کنید که مبالغ با اسناد اصلی مطابقت داشته باشد. در غیر این صورت ، اشتباهات انجام شده ممکن است منجر به عدم دقت در ترک ترازنامه سالانه شود.
مرحله 3
ماهیت حسابی را که می خواهید مانده حساب را برای آن تعیین کنید ، تجزیه و تحلیل کنید. آنها به فعال ، منفعل و فعال منفعل تقسیم می شوند. این کار باید انجام شود زیرا روش محاسبه مانده در پایان دوره گزارش برای آنها متفاوت است.
مرحله 4
مانده حساب برای حسابهای فعال را محاسبه کنید. دریافتی این حساب ها بدهکار است و دفع اعتبارات نیز پرداخت می شود. هنگام محاسبه مانده در پایان ماه ، لازم است گردش بدهی را اضافه کرده و گردش اعتبار را به مانده مانده بدهی کم کنید. نتیجه موجودی تخت بدهی برای حساب فعال خواهد بود.
مرحله 5
مانده حساب برای حسابهای غیرفعال را محاسبه کنید. بازتاب دریافت و دفع آنها به ترتیب در اعتبار و بدهی منعکس می شود. بنابراین ، در پایان دوره گزارش ، مانده پایان اعتبار محاسبه می شود که برابر است با مجموع مانده افتتاحیه اعتبار و گردش مالی منهای گردش مالی بدهی.
مرحله 6
تراز پایان حسابهای غیرفعال فعال را که دارای طرف اعتباری و بدهی هستند تعیین کنید. برای انجام این کار ، ابتدا باید ترازها و گردش مالی بازپرداخت را جمع کرده و شاخص های اعتباری را از آنها کم کنید. اگر مقدار حاصل از صفر بیشتر باشد ، آنگاه به بدهی مانده نهایی و اگر کمتر باشد ، به اعتبار بدون منفی اشاره دارد.
