هنگام تنظیم ترازنامه شرکت ، کلیه سوابق تجاری معمولاً یا به دارایی یا بدهی نسبت داده می شوند. اگر مبالغ در خط کل یکسان باشد ، به این معنی است که هیچ خطایی در محاسبات وجود ندارد و تهیه اسناد گزارش بر اساس داده های حاصل شده امکان پذیر است.
"تفاوت اساسی بین دارایی و بدهی چیست؟" - سوالی که باعث آرامش اقتصاددانان آینده و همچنین کسانی که قصد درک همه ظرایف حسابداری و حسابداری مالی را ندارند ، نمی شود. و علامت مساوی بین دو نمودار تعادل برخی از سردرگمی ها را ایجاد می کند. به راستی ، چرا این اتفاق می افتد؟
ساختار تعادل شامل چندین بخش است: 2 قسمت از آنها در سمت چپ نوشته شده است ، بقیه - در سمت راست. ستون "دارایی" وجوه جاری (وجه نقد ، موجودی ، حساب های دریافتنی ، سرمایه گذاری کوتاه مدت) و غیرجاری (دارایی های ثابت ، دارایی های نامشهود ، سرمایه گذاری های بلند مدت ، ساخت و ساز در حال انجام) سازمان را منعکس می کند. املاکی که در اختیار شرکت است در اینجا ثبت می شود. با تعیین تعدادی علائم می توان تعلق آن را به دارایی ها تعیین کرد:
- امکان دفع وجوه وجود دارد ؛
- ملک وعده دریافت مزایا در دوره آینده را می دهد.
- این سازمان حق استفاده از دارایی های مادی را دارد.
بدهی ها عبارتند از:
- سرمایه و ذخایر ؛
- سرمایه قرض گرفته شده.
حقوق صاحبان سهام متعلق به بنگاه اقتصادی است و بر شکل گیری برخی دارایی ها تأثیر می گذارد. و وجوه جذب شده توسط سازمان برای انجام فعالیت ها ، بسته به دوره استفاده ، با بدهی های کوتاه مدت و بلند مدت برابر است. آنها سرمایه قرضی را تشکیل می دهند و باید مطابق قرارداد برگردانده شوند.
بنابراین ، مقدار دارایی شرکت همیشه برابر با منابع تشکیل آن است. به هر حال ، اگر سازمانی وام از بانك دریافت كرد ، این بودجه به منظور دستیابی به ارزشهای مادی هدایت می شود. در نتیجه ، دارایی (ارزش دارایی به دست آمده) برابر با بدهی (میزان وام بانکی) است. برای مقادیر پیش بینی نشده توسط ترازنامه ، حسابداری خارج از ترازنامه اعمال می شود.
