یک مدیر در یک شرکت یا یک شرکت به سبک انتخاب شده ای از تعامل با زیردستان پایبند است - او می تواند با زیردستان خود سختگیر و خواستار ، دموکراتیک و حتی ملایم باشد.
روانشناسان سه سبک اصلی رهبری تبعی را از هم متمایز می کنند: اقتدارگرا ، دموکراتیک و لیبرال. در عین حال ، آنها یادآور می شوند که این سبک ها را نمی توان به خوب و بد تقسیم کرد ، هر سبک مدیریتی هر دو جنبه مثبت و منفی دارد. و بستگی به کارایی کارمندان ، انسجام تیم ، نوع فعالیت انجام شده ارزش استفاده از این یا آن اصل مدیریت را دارد. علاوه بر این ، مدیران و مدیران عالی همه انواع رهبری را ترکیب می کنند ، بدون اینکه اولویت دیگری داشته باشند. هر سبکی از مدیریت پرسنل هم می تواند عملکرد اقتصادی شرکت را بالا ببرد و هم باعث اعتراض کارکنان شود و وضعیت کلی امور را بدتر کند. موفقیت مدیریت در درجه اول به رفتار خود رهبر ، نگرش او نسبت به زیردستان بستگی دارد.
سبک مدیریت استبدادی
به این سبک مدیریت ، بخشنامه نیز گفته می شود. وی با رفتار سخت و سلطه جویانه رهبر ، دقت بالا و کنترل دقیق در رابطه با زیردستان مشخص می شود. تمام قدرت شرکت متعلق به رئیس است ؛ برای تصمیم گیری ، او می تواند با یک حلقه کوچک از افراد معتمد مشورت کند. همه کارمندان دیگر حتی در مورد کوچکترین مسائل نیز نمی توانند بر تصمیمات تأثیر بگذارند. لحن فرماندهی در مدیریت حاکم است ، منافع شرکت بسیار بالاتر از منافع زیردستان است. در چنین شرکتی نظم و انضباط جدی وجود دارد و به دنبال آن مجازات اجباری ورود دیرهنگام ، عدم رعایت قانون لباس و سایر موارد نقض می شود. این سبک مدیریت بر ترس از زیردستان ، بر تأثیر روانی بر آنها وجود دارد ، اما می تواند منجر به کاهش ابتکار و مسئولیت کارمند شود ، درصورتی که بدون وجود کنترل دقیق ، آنها قادر به کار مستقل نباشند.
سبک مدیریت دموکراتیک
در یک سبک مدیریت دموکراتیک ، نقش کارمند در شرکت بسیار مهم است. کارمند به عنوان یک منبع با ارزش تلقی می شود که در شرایط مطلوب کار می تواند سود زیادی برای شرکت به همراه داشته باشد. بنابراین ، منافع کارکنان در سیاست مدیریت شرکت در نظر گرفته می شود. ارتباط با سبک رهبری دموکراتیک از طریق مشاوره ، درخواست و آرزو برای کارمندان اتفاق می افتد ، فقط در موارد نادر دستورات صادر می شود. مدیریت کارمندان از طریق انگیزه و پاداش اتفاق می افتد ، نه ارعاب و مجازات. مدیر اختیارات را بین معاونان و روسای بخش ها توزیع می کند و آنها وظایف را به کارمندان محول می کنند. هیچ اصل مدیریتی منفرد وجود ندارد ، هر کارمند می تواند پیشنهاد خود را به مدیریت ارائه دهد و مورد بررسی قرار می گیرد.
سبک مدیریت لیبرال
با یک سبک مدیریت لیبرال ، رهبر در امور تیم دخالت نمی کند و فقط قسمت کمی از آن را در مدیریت کارمندان می گیرد. چنين رهبري تا زماني كه از بالا دستورالعملي دريافت نكند ، توزيع نمي كند و به زيردستان دستور نمي دهد. او دوست ندارد مسئولیت را بپذیرد ، موقعیت خود را به خطر بیندازد یا از نگاه کارمندان بد به نظر برسد. چنین رهبری در حل مشکلات و درگیری های موجود در تیم مشارکت ندارد ، اجازه می دهد کار روند خود را طی کند. سبک مدیریت لیبرال برای کارکنانی که دارای انگیزه بالا و خودکفا هستند بسیار مناسب است. اما گاهی اوقات استفاده از عناصر این سبک در هر شرکتی مفید است ، به طوری که کارمندان با خلاقیت و آزادی بیشتری به حل برخی مشکلات نزدیک می شوند ، مسئولیت را به گردن یک رهبر نمی اندازند و ابتکار عمل را نشان می دهند.
