شغل پاره وقت به عنوان عملکرد کار منظم کارمند با شرایط مقرر در قرارداد کار ، در وقت آزاد خود از کار اصلی شناخته می شود. به عبارت دیگر ، کار نیمه وقت فرض می کند که کارمند یک مکان اصلی برای کسب درآمد دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
کار نیمه وقت اغلب با کار نیمه وقت یا نیمه وقت اشتباه گرفته می شود. در واقع ، کارمند و کارفرما ، مطابق با قوانین روسیه ، حق توافق در مورد طول روز کاری را دارند. بنابراین ، شخصی که به صورت نیمه وقت کار می کند فقط می تواند محل کار مشخصی داشته باشد که محل اصلی آن باشد ، یعنی کارگر پاره وقت نباشد بلکه متناسب با ساعت کار کرده حقوق دریافت کند.
گام 2
حق الزحمه کارگران نیمه وقت نیز متناسب با ساعت کار یا بسته به میزان بازده یا سایر شرایط تعیین شده در قرارداد کار انجام می شود. اگر یک کارگر نیمه وقت در مناطقی مشغول به کار شود که کمک هزینه ها یا ضرایب مختلفی در نظر گرفته شده است ، حقوق و دستمزد مطابق با این کمک هزینه ها از وی گرفته می شود.
مرحله 3
کلیه شرایط دستمزد کارگر نیمه وقت باید در قرارداد کار پیش بینی شود. اما در عین حال باید به خاطر داشت که او می تواند کمتر از حداقل دستمزد تعیین شده دریافت کند ، زیرا حداقل دستمزد به این معنی است که یک کارگر غیر ماهر هنجار زمان کار تعیین شده توسط قانون را کار خواهد کرد - 40 ساعت در هفته. برای کارمندان نیمه وقت ، طول هفته کاری نباید بیش از 20 ساعت باشد. در نتیجه ، حقوق کارمندان نیمه وقت کمتر از حقوق کارمندان اصلی خواهد بود.
مرحله 4
با این حال ، مانند سایر کارگران ، کارگران نیمه وقت نیز حق دریافت غرامت و مزایای مقرر در قانون را دارند. این موارد شامل پرداخت مرخصی ، از جمله مرخصی زایمان ، مراقبت از کودک ، پرداخت گواهی معلولیت موقت و غیره است. اما در عین حال ، در صورت کاهش کارکنان ، به کارگران نیمه وقت مزایای اضافه کاری پرداخت نمی شود ، زیرا آنها محل کار اصلی خود هستند. علاوه بر این ، کارگران نیمه وقت حق ضمانت ناشی از کار در شمال دور و همچنین ترکیب آموزش و کار را ندارند.
