بحرانهای اقتصادی مراحل دردناکی در تاریخ است که میلیونها انسان را از کار و پس انداز محروم می کند. توانایی تشخیص بحران در مرحله اولیه می تواند به فرد کمک کند پول خود را پس انداز کند و حتی گاهی اوقات "سیاه" بماند.
کاهش قدرت خرید
قیمت کالاهای اساسی در فروشگاه ها در حال افزایش است ، در حالی که حقوق و دستمزد ثابت است. این وضعیت مالی "بحران تولید بیش از حد" نامیده می شود. جدی ترین بحران تولید بیش از حد در دهه 1930 در ایالات متحده رخ داد و "رکود بزرگ" نام گرفت. میلیون ها آمریکایی خود را در خیابان ها دیدند و تنها سیاست شایسته رئیس جمهور فرانکلین روزولت امکان به حداقل رساندن تلفات را فراهم کرد.
نوسانات ارز
تغییرات در قیمت ها به چند دلیل رخ می دهد. اولاً ، بی ثباتی (از جمله ورشکستگی) بنگاههای بزرگ و کل ایالتها باعث فعالیت معامله گران بورس سهام می شود که از نوسانات نرخ ارز درآمد کسب می کنند. تعدادی از معامله گران حتی سعی در کسب درآمد ندارند اما با کاهش قیمت ابزارهای مالی "غیرقابل اعتماد" مایل به فروش ضرر خود هستند و مایل به فروش آنها در اسرع وقت هستند.
بنابراین بحران های سال 1987 ("دوشنبه سیاه") و 2008 با گمانه زنی های بیش از حد در واحد پول ژاپن (ین) همراه بود. بحران (و کاهش ارزش پول) نیز غالباً تحت تأثیر رویدادهای سیاسی ، به ویژه جنگ ها قرار دارد.
طبق نظریه کندراتیف ، اقتصاد متشکل از دوره های ادواری است که 40-60 سال طول می کشد. رکودها و بحران ها برای "تنظیم مجدد" سیستم مالی جامعه ضروری است.
برش های فله ای
به دلیل کاهش قدرت خرید مردم ، تعدادی از بنگاه ها بازار فروش خود را از دست می دهند ، کالاهایی فروخته نمی شوند و جریان وجه نقد پایان می یابد. باید حقوق بپردازید اما پولی وجود ندارد. "اصل دومینو" ایجاد می شود. خراب شدن چندین شرکت بزرگ می تواند باعث ورشکستگی سایر شرکت ها شود.
اگر مردم در خیابان بمانند (روزنامه ها اغلب این موضوع را گزارش می دهند) ، این امر دوباره منجر به کاهش قدرت خرید می شود. تمام پیوندهای سیستم بهم پیوسته اند. بنابراین ، این بحران می تواند حتی در بخشهای نسبتاً مرفه اقتصادی از بازار تأثیر بگذارد.
مورخان معتقدند که اولین بحران اقتصادی در روم باستان رخ داده است. علت آن بدهی دولت و سیاست کوته بینانه "تورم شدید" بود.
ضد انعطاف پذیری
نظریه ضد انعطاف پذیری توسط سرمایه دار آمریکایی نیکلاس طالب ارائه شد. طبق این تئوری ، سیستم های مالی شکننده به وام و معاملات با "اهرم" (اهرم ، اعتبار تأمین شده توسط سیستم های نقدی و نقدینگی موجود) متکی هستند ، در حالی که سیستم های "ضد انعطاف پذیری" به پول نقد و سرمایه گذاری های کوچک در دارایی های با ریسک بالا متکی هستند.
به گفته طالب ، بحران مالی جهانی 2008 به دلیل شکننده بودن ابزارهای مالی جدید - مشتقات ، اوراق قرضه اعتباری رخ داده است. پیگیری معاملات مالی محبوب بازار سهام می تواند به تعیین سریعتر بحران کمک کند.
