این کشور طیف گسترده ای از ابزارهای سیاست پولی را در اختیار دارد. هدف آن تغییر میزان پول در گردش برای اطمینان از ثبات قیمت ، عادی سازی وضعیت بازار کار و افزایش تولید است.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اهداف سیاست پولی را می توان با استفاده از ابزارهای عمومی و انتخابی به دست آورد. در حالت اول ، تأثیر بر بازار عمومی سرمایه وام اعمال می شود. ابزارهای انتخابی بخشهای خاص اقتصادی یا فعالان بزرگ بازار را تنظیم می کنند. ابزارهای کلیدی رایج سیاست های حسابداری ، معاملات بازار آزاد و پشتیبان گیری است. در میان وام های انتخابی ، می توان کنترل انواع خاصی از وام ها ، تنظیم ریسک ها و نقدینگی و همچنین توصیه های مختلف را جدا کرد.
گام 2
وام با نرخ تخفیف با یکی از کارکردهای بانک مرکزی در ارتباط است. این امر به معنای تخصیص وام به بانک های تجاری با نرخ تنزیل (هنگام صدور وام به صورت اسکناس) یا نرخ بهره مجدد (در سایر اشکال وام) است. آنها معمولاً در سطح پایین تری از نرخ بازار سرمایه کوتاه مدت قرار دارند. وقتی نرخ های refinance یا نرخ تخفیف افزایش می یابد ، بانک های تجاری وام را کاهش می دهند. این امر منجر به کاهش حجم وام دهی به اشخاص حقیقی یا حقوقی و همچنین افزایش نرخ بهره وام ها می شود. به این ابزار سیاست گران پول نیز گفته می شود. نتیجه کاهش حجم عرضه پول است. نتیجه عکس ، سیاست ارزان پول است که با کاهش نرخ های کلیدی حاصل می شود.
مرحله 3
تغییرات در حجم عرضه پول توسط بانک مرکزی در گردش نیز با انجام عملیات در بازار آزاد قابل دستیابی است. این ابزار است که در کشورهای پیشرفته کلیدی است. هنگام انجام عملیات در بازار آزاد ، بانک مرکزی اقدام به خرید و فروش اوراق بهادار دولتی (دارایی های ذخیره) می کند. فروش منجر به کاهش ذخایر اضافی بانک های تجاری و همچنین کاهش فرصت های وام می شود. در نتیجه ، حجم پول کاهش می یابد و قیمت وام افزایش می یابد. برعکس ، هنگام خرید اوراق بهادار ، حجم پول رشد می کند و نرخ سود وام کاهش می یابد.
مرحله 4
سیاست های پولی همچنین با تغییر در حجم دارایی هایی که بانک های تجاری ملزم به نگهداری در ذخایر بانک مرکزی هستند ، انجام می شود. همه بانک ها فقط قسمت کمی از دارایی ها را به صورت نقدی نگهداری می کنند ، بقیه وجوه به دارایی های غیر نقدینگی تبدیل می شوند (برای مثال وام) وقتی بانک مرکزی نرخ نقدینگی را تغییر می دهد (معمولاً به عنوان درصدی از حجم سپرده ها تعیین می شود) ، این بر توانایی بانک ها در افزایش حجم پول تأثیر می گذارد. بانک مرکزی از این ابزار نسبتاً نادر استفاده می کند.
مرحله 5
بانک مرکزی می تواند از ابزارهای انتخابی برای کنترل انواع خاصی از اعتبار استفاده کند. به عنوان مثال ، با نشان دادن نیاز به افزایش سپرده های ویژه با رشد وام. همچنین ، بانک مرکزی کنترل ریسک ها و نقدینگی بانک ها را کنترل می کند. در بازار سهام ، تنظیم مقررات با تعیین حاشیه های قانونی انجام می شود. این کار به منظور خسارت جدی به اقتصاد با گمانه زنی های زیاد انجام می شود. سرانجام ، بانک مرکزی می تواند از نظر سیاست ها به بانک ها مشاوره دهد. به عنوان مثال ، برای جلوگیری از رشد بیش از حد سبد وام های بدون وثیقه.
