اختیارات و معاملات آتی مهمترین و مایع ترین ابزار مالی در بازارهای آتی هستند. آنها پارامترهای مشترک زیادی دارند ، اما تفاوت های اساسی نیز دارند.
مفهوم و انواع آینده
قراردادهای آتی قراردادهای آتی هستند ، توافقی برای تهیه دارایی (کالا) در آینده با شرایط توافق شده. به عنوان دارایی های آتی ، هم از کالاهای فیزیکی (گوشت خوک ، طلا ، روغن ، غلات و غیره) و هم از ابزارهای مالی خاص (اوراق قرضه ، سهام) می توان استفاده کرد. معاملات آتی ارز برای خرید و فروش ارز را نیز می توان جداگانه تشخیص داد.
قراردادهای آتی به قراردادهای خرید و فروش تقسیم می شوند. در بیشتر موارد ، اهداف خرید آتی سفته بازی است ، یعنی خریدار قصد ندارد محصول را در آینده خریداری کند. هدف آن سود بردن از تفاوت قیمت خرید و فروش قرارداد آتی است.
قراردادهای آتی دارای چارچوب زمانی ، تاریخ انقضا و مقدار و کیفیت کالاهای عرضه شده استاندارد هستند. به عنوان مثال ، 1 قرارداد برای نفت ، تأمین 1 هزار بشكه را فرض می كند. روغن با ویژگی های مشخص شده (به عنوان مثال ، اورال). پس از انقضا قرارداد (آتی) کالا تحویل داده می شود. اما کسری از معاملات آتی که قبل از تحویل وجود دارد کمتر از 3٪ است
هدف دیگر از خرید معاملات آتی ، جلوگیری از خطرات است.
مفهوم و انواع گزینه ها
یک گزینه یک ابزار مالی مشتق شده است ، قراردادی است که براساس آن خریدار یا فروشنده یک دارایی (اوراق بهادار ، کالا) حق خرید یا فروش این دارایی را با قیمت از پیش تعیین شده در زمان تعیین شده توسط قرارداد بدست می آورد. در این حالت ، فروشنده اختیار موظف است در آینده تحت شرایط اختیار ، فروش / خرید دارایی برگشتی انجام دهد.
سه نوع اصلی گزینه وجود دارد - گزینه تماس ، گزینه قرار دادن و گزینه دوگانه. بر این اساس ، یک گزینه خرید به مالک خود این حق را می دهد که دارایی زیربنایی را با قیمت ثابت خریداری کند و یک گزینه فروش حق فروش دارایی را فراهم می کند.
گزینه ها هم در بورس و هم در بازار خارج از بورس قابل معامله هستند. اولین قراردادهای مبادله استاندارد است ، آنها به طور مشابه با معاملات آتی در گردش هستند. آنها مشخصات خاص خود را دارند ، فقط اندازه حق بیمه گزینه توسط شرکت کنندگان در معامله مذاکره می شود ، بقیه پارامترها توسط صرافی تعیین می شوند.
گزینه های فرابورس استاندارد نیستند - در شرایطی به دست می آیند که طرفین معامله با آنها مذاکره می کنند. فعالان بازار فرابورس سازمانهای بزرگ غیرمالی هستند. اهداف گزینه های خرید ، عملیات سوداگرانه (کسب سود) یا پوشش اقتصادی (به حداقل رساندن خطرات) است.
گزینه ها چگونه کار می کنند؟ در یک فرم ساده - خریدار گزینه ای را برای خرید 1 هزار دلار برای 20 هزار روبل بدست می آورد. در این حالت ، خریدار انتظار دارد که قیمت دلار بسیار بیشتر شود و در پایان تاریخ انقضا گزینه می تواند خرید نسبتاً سودآوری را انجام دهد. اگر در پایان مدت اختیار معامله 1000 دلار 30 هزار روبل هزینه شود ، این اختلاف (10 هزار روبل) به سود خریدار تبدیل می شود (به استثنای هزینه حق بیمه).
تفاوت بین آینده و گزینه ها
درک تفاوت بین آینده و گزینه ها مهم است. تفاوت اساسی بین این دو ابزار این است که خریدار (یا فروشنده) معاملات آتی متعهد می شود کالای دیگری را با قیمت توافقی پرداخت و دریافت کند. صاحب گزینه نیز می تواند این کار را انجام دهد ، اما لازم نیست. اما اگر صاحب اختیار بخواهد از آن استفاده کند ، فروشنده موظف است تحویل کالا را انجام دهد.
یک ویژگی بارز در معاملات آتی ، توانایی فروشنده و خریدار در خارج شدن آزادانه از بازار است.
خریدار گزینه این حق را به صورت رایگان دریافت نمی کند ، او حق بیمه آن را می پردازد (این قیمت برای امکان انجام معامله در آینده است). هنگام خرید معاملات آتی ، خریدار به طور کامل خطر پویایی قیمت منفی قرارداد را تحمل می کند و اندازه احتمالی زیان نامحدود است.و اگر قیمت آپشن پویایی منفی نشان داده باشد ، ریسک خریدار آن فقط به میزان حق بیمه محدود می شود.
گزینه ها محاسبه پیچیده تری از خطرات را شامل می شوند و قیمت اختیار نیاز به تکنیک های خاص محاسبه دارد. بنابراین ، این ابزار فقط توسط سرمایه گذاران و بازرگانان حرفه ای استفاده می شود.
