غالباً در ادبیات اقتصادی و نمایشگرهای تلویزیونی تعاریفی مانند محصول ملی خالص و درآمد ناخالص ملی شنیده می شود. همه آنها شاخص های رفاه جامعه هستند و اگر بدانیم از چه عواملی تشکیل شده اند ضرری نخواهد داشت.
برای به دست آوردن شاخصی از آن قسمت از تولید ناخالص ملی (GNP) که جمعیت کشور می تواند بدون در نظر گرفتن استهلاک سازه ها ، ساختمانها ، ماشین آلات و تجهیزات مصرف کند ، کسر استهلاک باید از GNP کسر شود. در نتیجه ، این قسمت محصول خالص ملی (NNP) خواهد بود.
بنابراین ، محصول خالص ملی نمایانگر حجم كلی كالاها و خدمات نهایی است كه برای مدت زمانی خاص (طی یك سال) توسط مردم تولید و مصرف شده است. علاوه بر این ، CNP شامل وجوهی که برای جایگزینی دارایی های ثابت منسوخ شده استفاده شده است نیست.
این شاخص کل حجم سالانه کالاها و خدمات تولید شده در کل اقتصاد را شامل می شود ، که شامل صنایع مختلف ، شرکت ها ، خانوارها ، شرکت های خارجی است که فعالیت آنها باعث کاهش بیشتر ظرفیت تولید کشور نمی شود.
محصول ملی خالص را می توان با چندین روش تعیین کرد. اولین مورد ، کاهش استهلاک از تولید ناخالص ملی است. این کار با جدا کردن GNP از هزینه های انجام شده برای بازپرداخت سرمایه ثابت مصرف شده قبلی انجام می شود:
NNP = GNP - استهلاک
روش دوم برای محاسبه NNP تعیین هزینه دستیابی به قطعات اصلی آن است. این ممکن است شامل موارد زیر باشد: هزینه های دولت برای خرید کالاها و مواد اولیه ، از جمله صادرات خالص ، هزینه های مصرفی عمومی همه شهروندان.
آخرین روش محاسبه NNP بر اساس کل دستمزد ، مالیات های غیرمستقیم ، سود شرکت ، رانت یا به سادگی درآمد است.
محصول خالص ملی منعکس کننده ارزش کامل تولید ناخالص ملی است که توسط مردم استفاده می شود. با این حال ، PNP شامل مالیات های مختلفی است که مستقیماً به مصرف مردم نمی رسد. اینها عمدتا مالیات های غیر مستقیم هستند - حقوق گمرکی و مالیات غیر مستقیم با کسر این مالیات های غیر مستقیم از کل حجم محصول خالص ملی ، مجموع حاصل ارزش درآمد ملی را تعیین می کند:
ND = CNP - مالیات های غیر مستقیم
