اصطلاح "سهمیه" را نمی توان بدون ابهام تعریف کرد. این اصطلاح از واژه لاتین به معنای یک سهم یا بخشی منسوب به هر یک است. در این ارتباط ، سهمیه سهمی است در مشارکت در یک تجارت مشترک (تولید یا فروش کالا ، صادرات یا واردات) که توسط چندین تولید کننده انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به معنای محدود ، سهمیه محدودیت کمی از کالاهای دسته خاصی است که مجاز به واردات از کشور به خارج از کشور یا صادرات از آن است. به فرآیند تعیین سهمیه ، سهمیه گفته می شود.
گام 2
سهمیه بندی معیاری برای تنظیم عملکرد روابط اقتصادی خارجی کشور است. با استفاده از سهمیه بندی ، محدودیت های کمی و کمی در صادرات و واردات کالا برای مدت معینی برقرار می شود. سهمیه را می توان در رابطه با کالاهای خاص ، وسایل نقلیه ، کارها ، خدمات تولید شده توسط یک کشور یا گروهی از کشورها تعیین کرد.
مرحله 3
سهمیه بندی به عنوان اقدامی غیر تعرفه ای برای تنظیم اقتصاد خارجی کشور عمل می کند. برای کنترل عرضه و تقاضا در بازار داخلی طراحی شده است و همچنین به عنوان پاسخی به اقدامات تبعیض آمیز شرکای تجاری خارجی عمل می کند.
مرحله 4
تعیین سهمیه ها جنبه های مثبت و منفی دارد. تولیدکنندگان و افرادی که در صنایع محافظت شده مشغول به کار هستند در حاشیه بالاتر دستاوردهای قابل توجهی دارند. آن دسته از شرکتهایی که تحت فشار رقبای خارجی هستند می توانند از کشور تقاضای سهمیه بندی کنند. اما در عین حال کالاهای داخلی در مقایسه با تجارت آزاد گرانتر می شوند که این امر منجر به محدوده انتخاب مشتری می شود.
مرحله 5
انواع مختلفی از سهمیه ها در مقررات بین المللی تجارت وجود دارد:
- سهمیه جهانی ، حجم کل واردات کالا به کشور را برای یک دوره خاص ، بدون در نظر گرفتن نوع و تولید کننده آنها تعیین می کند.
- سهمیه واردات محدودیت کمی در واردات کالاهای خاص به یک کشور است که توسط دولت ایجاد شده است تا از بازار خود محافظت کند.
- سهمیه انفرادی عرضه یک محصول خاص به کشور را محدود می کند.
- سهمیه فصلی محدودیت واردات محصولات کشاورزی در طول دوره برداشت در کشور را ایجاد می کند.
- سهمیه گمرکی - سهمیه ای که کالاهای وارداتی در آن مشمول حقوق گمرکی شود.
- سهمیه صادرات - حجم مشخصی از تجهیزات برای صادرات کالاهای خاص.
