قانون فدراسیون روسیه بیان می کند که تعهدات پولی شرکت ها باید به روبل بیان شود. در عین حال ، مجاز به استفاده از مفهوم "واحدهای متعارف" در قراردادها است که نشان دهنده پیوند به ارز خارجی است. در نتیجه ، محاسبات با معادل روبل بر اساس نرخ ارز فعلی انجام می شود.
دستورالعمل ها
مرحله 1
شرایط قرارداد استفاده شده از فرقه های واحدی را بررسی کنید. الزام آور به ارز خارجی باید بدون توافق در توافق نامه مشخص شود. مثلاً 1 دلار = 1 دلار یا 1 مس = (1 یورو + 2٪). براساس این مقدار و نرخ ارز فعلی ، واحدهای معمولی به معادل روبل تبدیل می شوند.
گام 2
فاکتور کالاهای تحویل داده شده ، خدمات ارائه شده یا کارهایی را که مطابق با شرایط قرارداد انجام شده است از طرف مقابل دریافت کنید. در عین حال ، هیچ قانونی مشخص در قوانین مالیاتی درباره ارزی که این سند باید در آن تنظیم شود وجود ندارد. اگر طبق این قرارداد ، پرداخت در واحدهای متعارف انجام شود ، منطقی است که آنها را ذکر کنید. مالیات بر ارزش افزوده از تاریخ حمل کالا به روبل محاسبه می شود. برای این ، مبنای مالیاتی که در واحدهای متعارف بیان می شود ، مطابق با شرایط توافق نامه به ارز خارجی تبدیل می شود و با نرخ رسمی ارز فعلی بانک ملی فدراسیون روسیه به روبل تبدیل می شود.
مرحله 3
مبلغ موجود در کتاب خرید و فروش را از تاریخ فاکتور به روبل با نرخ مناسب بانک ملی فدراسیون روسیه منعکس کنید. به عنوان مثال ، در 10 مارس فاكتوري به مبلغ 10 دلار صادر شد ، نرخ دلار در آن روز 30 روبل و طبق توافق نامه ، 1 دلار بود. = 1 دلار در این حالت ، پایه مالیات برای حساب 300 روبل است ، یعنی 10 بار 30
مرحله 4
اختلاف نرخ ارز را که در نتیجه پرداخت فاکتور به وجود آمده است نه در روز صدور آن تعیین کنید. به عنوان مثال ، اگر طبق مثال فوق ، خریدار فاکتور را در تاریخ 20 مارس ، زمانی که نرخ رسمی تبدیل دلار 29 روبل بود ، پرداخت کند ، در این صورت اختلاف نرخ ارز منفی وجود دارد که برابر با 10 دلار است. ضرب در 29 روبل منهای 300 روبل. نتیجه منهای 10 روبل است. اگر این عدد منفی باشد ، کسر مالیات بر ارزش افزوده محاسبه می شود و اگر مثبت باشد ، مالیات اضافی قابل پرداخت تعیین می شود.
