دامپینگ صادرات کالا از کشور با قیمت های پایین تر از قیمت های داخلی است که برای بیرون راندن رقبا و تسخیر بازارهای فروش خارجی انجام می شود. دامپینگ می تواند هم با هزینه شرکت صادر کننده و هم با هزینه دولت از طریق یارانه صادرات از بودجه دولت انجام شود.
دامپینگ همچنین به عنوان روشی برای سیاست تجارت غیر تعرفه ای بازاریابی بین المللی شناخته می شود که شامل تبلیغ کالاها به بازار خارجی با کاهش قیمت های صادراتی به کمتر از سطح موجود در کشور صادر کننده است.
دامپینگ نوعی رقابت ناعادلانه است. اهداف فوری آن افزایش فروش و سهم بازار ، حذف رقبا و تقویت کنترل بازار و آزادسازی موجودی اضافی است. بعلاوه ، دامپینگ می تواند برای اهداف سیاسی انجام شود ، درصورتی که یک کشور قدرتمند اقتصادی به دنبال سرکوب تولیدکنندگان در این کشورها و در نتیجه کنترل اقتصادی بر آنها است ، در تجارت با کشورهای کمتر توسعه یافته متوسل به دامپینگ می شود.
ضررهای حاصل از فروش کالاها با قیمت دامپینگ (کاهش یافته) را می توان از طرق مختلف جبران کرد: با فروش کالاهای دیگر با قیمت بالاتر که رقیب جدی ندارند فروش کالای مشابه با قیمت های بالا پس از بیرون راندن رقبا از بازار ؛ دریافت یارانه از طرف دولت و در نتیجه صادرات تحریک می شود. در حالت دوم ، کاهش قیمت کالاهای صادراتی با افزایش قیمت ها در بازار داخلی جبران می شود ، در حالی که ضررهای ناشی از قیمت دامپینگ توسط مودیان جبران می شود.
در دنیای مدرن ، دو نوع دامپینگ وجود دارد: قیمت و هزینه. دامپینگ قیمت عبارت است از فروش کالایی در بازار صادرات با قیمتی کمتر از متوسط قیمت آن در بازار داخلی. دامپینگ ارزش ، فروش کالایی در بازار صادرات با قیمتی کمتر از ارزش محصول است.
برای جلوگیری از دامپینگ ، کشورها از ابزارهای مختلفی استفاده می کنند ، به عنوان مثال ، محدودیت داوطلبانه واردات ، کاهش حجم عرضه به این بازار. وظایف ضددامپینگ اصلی ترین ابزار در مبارزه با دامپینگ محسوب می شود. آنها نوعی مالیات غیرمستقیم هستند که باعث افزایش بار واردات می شوند. عوارض ضد دامپینگ علاوه بر عوارض گمرکی عادی است و عوارض جبرانی است. مطابق با تفاوت بین قیمت های عادی و دامپینگ است.
