نرخ سرمایه توسط تحلیلگران برای تعیین امکان سرمایه گذاری در یک سرمایه گذاری بالقوه استفاده می شود. با کمک این شاخص ، یک ویژگی مقایسه ای با میانگین شاخص های بازار از اشیا similar مشابه انجام می شود. علیرغم سادگی فرمول محاسبه ، نرخ بزرگ سازی نیاز به جمع آوری مقادیر مختلف میانی دارد که بر پارامترهای اصلی تأثیر می گذارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سطح فضای خالی (زیر بار) و ضریب استفاده از جسم بالقوه را تعیین کنید. در کل ، این مقادیر 100٪ است ، بنابراین ، با تعیین یک ، می توانید بلافاصله دوم را محاسبه کنید. زیر بارگذاری به عنوان درصد مساحت اماکن غیر اجاره ای از کل مساحت املاک و مستغلات تعریف می شود. برای تعیین این ضرایب ، لازم است داده های آماری بازار برای اشیا similar مشابه تجزیه و تحلیل شود.
گام 2
دریابید که هزینه نگهداری و اداره ساختمان چقدر است. تقسیم کلیه هزینه های مالک املاک به مستقل و وابسته به حجم ضروری است. موارد اول شامل بیمه ، مالیات بر املاک ، وثیقه و مورد دوم هزینه های خدمات است.
مرحله 3
مقدار سود خالص عملیاتی را برای یک سرمایه گذاری بالقوه محاسبه کنید. این امر مستلزم درآمد ناخالص بالقوه است که برابر با پرداخت سالانه اجاره است ، ضرب در ضریب استفاده از تسهیلات. سپس هزینه های متغیر را چند برابر درصد استفاده و هزینه های ثابت نگهداری ساختمان از این رقم کم کنید.
مرحله 4
از ارزش بازار ملک مطلع شوید. اگر مالک قصد ساخت یک ساختمان را داشته باشد ، این مقدار برابر است با هزینه های ساخت. در غیر این صورت ، قیمت فعلی برای خرید اشیا گرفته می شود ، که با ارزیابی بازار تعیین می شود.
مرحله 5
نرخ سرمایه خود را پیدا کنید. برابر است با نسبت میزان درآمد خالص عملیاتی به ارزش بازار ملک. مقدار حاصل نشان می دهد که چه مبلغی سالانه از ارزش سرمایه گذاری اولیه بازپرداخت می شود. هرچه این مقدار بیشتر باشد ، سودآوری بیشتری نیز برای سرمایه گذاری در یک شی بالقوه دارد. وقتی این شاخص 15-20٪ باشد ، بهینه در نظر گرفته می شود.
