افزایش ارزش اولیه دارایی های ثابت را می توان با ارزیابی مجدد آنها انجام داد. این روش نه تنها به افزایش اندازه دارایی های خالص کمک می کند ، بلکه شاخص های سودآوری ، فعالیت تجاری و گردش مالی شرکت را نیز بهبود می بخشد. افزایش دارایی های ثابت ، به نوبه خود ، می تواند اندازه پایه مشمول مالیات را به دلیل افزایش در هزینه های استهلاک ، به طور قابل توجهی کاهش دهد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
با اسناد اصلی که روش ارزیابی مجدد و بازتاب نتایج را در حسابداری تعیین می کنند ، آشنا شوید. این روش توسط PBU 6/01 "حسابداری دارایی های ثابت" و رهنمودهای روش برای حسابداری دارایی های ثابت و همچنین قوانین پذیرفته شده در سیاست حسابداری شرکت تنظیم می شود.
گام 2
یک سند اداری مناسب در مورد ارزیابی مجدد دارایی های ثابت تهیه کنید. نام دارایی های ثابت مورد ارزیابی مجدد ، تاریخ خرید ، ساخت یا ساخت آنها و همچنین تاریخ ورود شی object به سوابق حسابداری شرکت را ذکر کنید. داده های اولیه ارزیابی مجدد مقدار اولیه یا فعلی ، مقدار استهلاک ، داده های مستند در مورد ارزش دارایی های ثابت خواهد بود. یک کمیسیون ویژه برای افزایش دارایی های ثابت اختصاص دهید.
مرحله 3
روش ارزیابی مجدد را انتخاب کنید ، که به طور معمول ، باید در سیاست حسابداری شرکت مشخص شود. روش نمایه سازی شامل استفاده از شاخص های ویژه ای است که تأثیر تورم را منعکس می کنند. استفاده از آن آسان تر است روش ترجمه مستقیم ، که براساس آن ارزش بازار دارایی های ثابت تعیین می شود. مقدار استهلاک تعلق گرفته در حساب 02 "استهلاک دارایی های ثابت" را با ضرب در ضریب تجدید ارزیابی تعدیل کنید.
مرحله 4
ارزیابی مجدد انجام شده را مستند کنید. صورت وضعیت تهیه گزارش با روشی تعیین می شود که باید در سیاست حسابداری شرکت تأیید شود. همچنین ، نتایج حاصل از افزایش دارایی های ثابت باید در بخش 3 کارت موجودی این تسهیلات مطابق با فرم واحد شماره OS-6 منعکس شود. در حسابداری ، داده های تجدید ارزیابی با افتتاح وام به حساب 83 "سرمایه اضافی" یا حساب 84 "سود باز مانده" و بدهی در حساب 01 "دارایی های ثابت" منعکس می شود.
