برای به دست آوردن ارزیابی عینی از ثبات مالی ، توان پرداختی ، فعالیت تجاری یک شرکت و اثربخشی فعالیت های آن ، لازم است وضعیت مالی آن تجزیه و تحلیل شود. این امر در هنگام بررسی موضوع وام دادن به یک سازمان ، بحث در مورد چشم انداز سرمایه گذاری ، معرفی مراحل ورشکستگی علیه شرکت انجام می شود.
تجزیه و تحلیل مالی بر اساس صورتهای مالی انجام می شود: ترازنامه (فرم شماره 1) ، صورت سود و زیان (فرم شماره 2) ، صورت جریان وجوه نقد (فرم شماره 4) ، ضمیمه ترازنامه (فرم شماره 5) ، اسناد توضیحی و سایر اسناد. روش وی بر اساس محاسبه ضرایب توصیف کننده فعالیت های مالی و اقتصادی شرکت است: درآمد متوسط ماهانه ، شاخص های پرداخت بدهی و ثبات مالی ، کارایی استفاده از سرمایه در گردش ، سود و سودآوری ، فعالیت سرمایه گذاری.
اول از همه ، شاخص اساسی تعیین می شود - متوسط درآمد ماهانه ، که سطح درآمد را برای دوره گزارش نشان می دهد و مقدار کل منابع مالی سازمان را تعیین می کند. بیشتر ضرایب باقیمانده بر اساس مقدار آن محاسبه می شود. یکی دیگر از ویژگی های نقدینگی امور مالی شرکت ، سهم پول نقد از درآمد است.
سپس درجه توان پرداخت ، یعنی نسبت میزان بدهی های بلند مدت و کوتاه مدت به متوسط درآمد ماهانه ، تعیین می شود که وضعیت کلی بدهی شرکت به طلبکاران را تعیین می کند. ساختار بدهی با توزیع ضریب پولی به اجزای مختلف شکل می گیرد: بدهی وام های بانکی و وام به سازمان ها و افراد ، مالیات و پرداخت به صندوق های خارج از بودجه ، سایر طلبکاران با تقسیم مقدار مربوطه در ترازنامه بر متوسط درآمد ماهانه
نسبت مهم ثبات مالی ، شاخص پرداخت بدهی فعلی است که به عنوان نسبت بدهی های کوتاه مدت به متوسط درآمد ماهانه محاسبه می شود. این زمان بازپرداخت احتمالی بدهی جاری به طلبکاران را تعیین می کند.
نسبت نزدیک به شاخص اخیر نسبت پوشش بدهی های کوتاه مدت با دارایی های جاری (نقدینگی جاری) است که به عنوان نسبت ارزش دارایی های جاری (سهام ، مطالبات ، پول نقد ، سرمایه گذاری های مالی کوتاه مدت) به جریان محاسبه می شود تعهدات این درجه امنیت بدهی به طلبکاران با دارایی های قابل تحقق سریع است. علاوه بر این ، در طول تجزیه و تحلیل فعالیت های مالی و اقتصادی ، نسبت نقدینگی مطلق محاسبه می شود - نسبت مقدار سرمایه گذاری های مالی کوتاه مدت و وجوه نقد به بدهی های کوتاه مدت.
ثبات مالی سازمان با حضور در گردش سرمایه سهام تأیید می شود ، یعنی تفاوت بین حقوق صاحبان سهام و دارایی های غیرجاری ، سهم حقوق صاحبان سرمایه در گردش (نسبت سهام عدالت در گردش به میزان کارکرد سرمایه) و همچنین ضریب خودمختاری - نسبت حقوق صاحبان سهام به مقدار دارایی های غیرجاری و جاری.
اهمیت زیادی به تأمین سازمان با دارایی های در گردش می رسد. هنگام تجزیه و تحلیل وضعیت مالی ، به عنوان نسبت دارایی های جاری به متوسط درآمد ماهانه تعریف می شود که میزان گردش وجوه سرمایه گذاری شده در دارایی های جاری را مشخص می کند. علاوه بر این ، ضریب سرمایه در گردش در تولید و محاسبات محاسبه می شود.
یکی از معیارهای عملکرد موثر یک شرکت سودآوری است.در تجزیه و تحلیل پایداری ، بازده حقوق صاحبان سهام تعیین می شود (ضریب تقسیم سود قبل از مالیات بر مقدار دارایی های جاری) و بازده فروش (نسبت سود به درآمد ، نشان می دهد که چند روبل سود در نتیجه فروش کالاها و خدمات به ازای 1 روبل درآمد).
علاوه بر این ، سرمایه گذاران بالقوه ممکن است به شاخص فعالیت سرمایه گذاری علاقه مند باشند ، که با تقسیم مقدار سرمایه گذاری در دارایی های غیرجاری و سرمایه گذاری های بلند مدت مالی بر کل ارزش دارایی های غیرجاری محاسبه می شود. این استراتژی های توسعه سازمان ، اصلاح و بهبود املاک را مشخص می کند.
