هر اثر هنری یک قیمت دارد. این به ترکیبی از عوامل مختلف بستگی دارد. اغلب اوقات ، نام نویسنده مهمترین نقش را دارد. هرچه محبوبیت بیشتری داشته باشد ، قیمت مورد بالاتر است.
امروزه در کشور ما هیچ سیستم واحدی برای ارزیابی آثار هنری وجود ندارد. اما قوانین یکنواختی وجود دارد. قانون اول این است که ارزیاب باید یک روش اثبات شده به کار ببرد. دوم ، او باید دیپلم فعالیت ارزیابی را داشته باشد. مسئولیت وی منوط به بیمه اجباری است. فعالیت ارزیابی با قانون فدرال N 135-FZ "درباره فعالیت ارزیابی در فدراسیون روسیه" به تاریخ 29 ژوئیه 1998 تنظیم می شود.
هنگام خرید یک چیز در حراجی ، به ویژه یک کالای معروف ، تعیین هزینه آن تسهیل می شود. نظر کارشناسان محلی برای هر نمایشگاه موزه ای مناسب است. آنها اغلب با دارندگان مجموعه های خصوصی همکاری می کنند. گاهی اوقات آنها برای نظر کتبی به متخصصان گالری های هنری غیر دولتی مراجعه می کنند. ارزیابان شایسته را می توان در مغازه های عتیقه فروشی و گالری های خصوصی یافت. سازماندهی هرگونه فعالیت ارزیابی و پرداخت آن مورد توجه شخص مورد نظر است.
برای از بین بردن اختلافات احتمالی در ارزیابی توسط چندین متخصص از یک شی هنری ، از اطلاعات مربوط به هزینه آنالوگ استفاده می شود. این را باید در کاتالوگ حراج های بزرگ (Sotheby`s، Christie`s، Hotel Pruot) یافت. آنالوگ همیشه چیزی است که توسط همان استاد ساخته شده است. تکنیک و دوره خلقت باید تا آنجا که ممکن است همزمان باشد. برخی از بیمه ها در چنین حراجی هایی فقط قیمت اولیه را در نظر می گیرند.
نحوه تعیین ارزش یک کالا
برای تعیین ارزش یک اثر هنری سه روش وجود دارد. متخصص لازم نیست یکی را انتخاب کند. در بعضی موارد ، می توانید چندین نوع را ترکیب کنید:
- با رویکرد مقایسه ای ، ارزیاب قیمت اقلامی را که در اکثر پارامترها یکسان یا مشابه هستند مقایسه می کند.
- رویکرد درآمد بر اساس محاسبه سود موردی است که می تواند بدست آورد.
- مقدار قیمت مربوط به مبادله یا انتشار جدید کالای دزدیده شده ، کاملاً یا تا حدی آسیب دیده را تعیین می کند.
روش اول اغلب در تعیین امکان سرمایه گذاری های آینده استفاده می شود.
وقتی ممکن است به ارزیابی هنری نیاز باشد
در صورت سرمایه گذاری ، ارزیابی عینی هر قطعه هنری ممکن است لازم باشد. این روش اغلب هنگام تقسیم اموال در هنگام طلاق استفاده می شود. و همچنین اگر در صورت سرقت نیاز به مطالبه خسارت وارده دارید. کنجکاوی ابتدایی نیز می تواند دلیلی برای چنین ارزیابی باشد.
نظر ارزیاب اغلب مبنای تخصص نقد هنری است. سپس برای ارزیابی یک اثر هنری استفاده می شود. مشکل ارزیابی معمولاً هنگام بیمه حمل و نقل اشیا valu با ارزش موزه بوجود می آید. یا هنگام بیمه مجموعه های خصوصی.
غالباً صاحب یک کالای عتیقه ارزش آن را بزرگ جلوه می دهد. در عین حال ، همیشه معلوم نیست که چیزهای قدیمی اشیا objects هنری هستند. بنابراین ، هزینه یک معاینه می تواند به طور قابل توجهی بیش از هزینه چنین مواردی باشد.
یک متخصص ارزیابی اشیا art هنری باید همزمان در چندین زمینه دانش داشته باشد. او باید تاریخ هنر ، تاریخ را درک کند ، مهارتهای تحلیلی را برای کارهای تحقیقاتی توسعه داده است.
پارامترهای ارزیابی اشیا Art هنری
معمولاً ارزیابی با توجه به دو پارامتر انجام می شود:
- فیزیکی (آنها را می توان اندازه گیری و ارزیابی کرد) ؛
- کیفیت بالا (فقط با کمک تخصص تعیین می شود).
پارامترهای فیزیکی عبارتند از: اندازه ، مواد ، درجه حفظ ، کامل بودن کامل بودن. پارامترهای کیفی به شرح زیر است: نام هنرمند و نقش او در تاریخ هنر ، پارامتر تأثیر ، تقاضای بازار برای دوره ارزیابی. پارامتر کیفیت عملکرد کار نیز مهم است.به معنای تکنیک نویسنده ، ترکیب اثر و … است.
هنگام ارزیابی ، به عنوان مثال ، یک نقاشی ، یک متخصص نه تنها قیمت آن را تعیین می کند. به موازات این ، اصالت اشیا در حال روشن شدن است.
