بیکاری مهمترین شاخص اقتصادی کلان است که مستقیماً بر میزان رشد اقتصادی تأثیر می گذارد. در عین حال ، اکثریت شهروندان معنای این اصطلاح را بد فهمیده اند ، به معنای کلی کل جمعیت غیر شاغل. بیایید بررسی کنیم که بیکاری از نظر تئوری اقتصادی چیست.
اول ، لازم است که یک شاخص اقتصادی کلان مهم مانند اشتغال در نظر گرفته شود. این اصطلاح به تعداد افراد بالای 16 سال که شغل دارند اشاره دارد. از این رو تعریف بیکاری مطرح شده است. بیکاری تعداد افراد بالای 16 سال است که شغلی ندارند ، اما به طور فعال بدنبال آن هستند. آخرین اخطار بسیار مهم است ، زیرا اگر فردی بتواند کار کند ، اما در این زمینه هیچ تلاشی نکند ، بیکار نخواهد بود. به کل بیکاران و شاغلین در تئوری اقتصادی کار گفته می شود.
شاخص اصلی بیکاری در یک کشور نرخ بیکاری است. می توانید آن را به صورت زیر محاسبه کنید. تعداد بیکاران باید به اندازه نیروی کار تقسیم شود و سپس در 100٪ ضرب شود.
انواع بیکاری زیر مشخص شده است:
- ساختاری نوعی بیکاری است که ارتباط مستقیمی با پیشرفت تکنولوژیکی در تولید دارد ، که ساختار تقاضای کار را تغییر می دهد.
- اصطکاکی - نوعی بیکاری در ارتباط با زمان صرف شده برای یافتن شغل جدید. به طور متوسط ، 1-3 ماه طول می کشد.
- فصلی - بیکاری ناشی از تقاضای فصلی برای برخی خدمات. به عنوان مثال ، روی سانتا کلاوس لباس پوشیده ؛
- نهادی - این نوع بیکاری مستقیماً به سطح انتشار اطلاعات و در دسترس بودن مشاغل جدید بستگی دارد.
- دوره ای - بیکاری ، سطح آن همراه با بهبود اقتصادی یا رکود اقتصادی تغییر می کند. دلیل اصلی: کاهش تولید ناخالص داخلی واقعی و همچنین آزادسازی بخشی از نیروی کار.
