طبق قانون مالیات ، کلیه هزینه های تولید به مستقیم و غیر مستقیم تقسیم می شود. هزینه های مستقیم شامل آن هزینه هایی است که ارتباط مستقیمی با تولید محصولات دارند ، به عنوان مثال خرید مواد اولیه ، حقوق پرسنل و غیره. هزینه های غیرمستقیم آن هزینه هایی است که نمی توان مستقیماً به تولید نوع خاصی از محصول نسبت داد ، به عنوان مثال هزینه خدمات ارتباطی ، اجاره دفتر و غیره.
به طور معمول ، هر کارفرما هزینه های سود بعدی را متحمل می شود. در حسابداری مالیاتی ، چنین هزینه هایی به دو گروه مستقیم و غیرمستقیم تقسیم می شوند. هزینه های مستقیم هنگام محاسبه مالیات بر درآمد به طور مستقیم با محصولات فروخته شده در نظر گرفته می شود و هزینه های غیرمستقیم در دوره تحقق آنها در نظر گرفته می شود. به عنوان مثال ، اجاره محل بلافاصله در دوره مالیاتی که در آن ساخته شده است ، حساب می شود. در سال 2002 ، قوانین روسیه قانون مالیات را اصلاح کرد. قبلاً هزینه های دستمزد مربوط به هزینه های غیرمستقیم بود ، اما اکنون بخشی از هزینه های مستقیم است. با این حال ، اصلاحات تصویب شده در قانون هنجاری در سال 2005 ، مدیر را به خود واگذار می کند تا هزینه های مربوط به یک گروه خاص را تعیین کند. یعنی خود مدیر انتخاب می کند که کدام هزینه ها مربوط به مستقیم و کدام یک غیرمستقیم باشد. این جنبه در سیاست حسابداری بیان شده است. اما شما نباید از این سو abuse استفاده کنید ، شما باید همچنان به شرایط قانون پایبند باشید ، و او تفسیر می کند که هزینه های مستقیم شامل هزینه های مادی ، هزینه های کارگری است (ماده 318 قانون مالیات فدراسیون روسیه). در حسابداری ، هزینه های مستقیم و غیر مستقیم نیز در نظر گرفته شده و جدا می شوند. هزینه های مستقیم با انتشار محصولات و غیرمستقیم - با مدیریت و نگهداری تولید همراه است. اگر این هزینه ها را از نظر اقتصادی در نظر بگیریم ، در این صورت می توان هزینه ها را به هزینه های تولید ثابت و متغیر تقسیم کرد. هزینه های متغیر هزینه هایی است که بسته به میزان تولید تولید تغییر می کند ، به عنوان مثال ، هرچه حجم بیشتر باشد ، مواد اولیه بیشتری برای تولید کالا مورد نیاز است. اجاره ثابت تغییر نمی کند ، به عنوان مثال ، در صورت افزایش یا کاهش تولید ، اجاره دفتر افزایش یا کاهش نمی یابد.
