در ابتدا ، اصطلاح کاهش ارزش برای توصیف فرآیند در شرایط استاندارد طلا ، هنگامی که محتوای طلا در یک واحد پولی کاهش می یابد ، به نظر می رسید. در شرایط مدرن ، برای توصیف وضعیتی که نرخ ارز واحد پول ملی در برابر ارزهای سخت که معمولاً شامل دلار آمریکا و یورو هستند ، کاهش می یابد ، از کاهش ارزش استفاده می شود.
کاهش ارزش به عنوان کاهش قدرت خرید پول ملی درک می شود. اما برخلاف تورم ، وقتی ارز در بازار محلی کاهش می یابد ، کاهش ارزش مفهوم گسترده تری است که بر روابط با سایر ارزهای خارجی تأثیر می گذارد. فرایندهای کاهش ارزش را نمی توان در چارچوب یک سرزمین گنجاند ، زیرا آنها نسبت نرخ ارزهای مختلف را توصیف می کنند.
در صورت تورم بیش از صادرات ، کاهش ارزش می تواند در صورت تورم بالا و خراب شدن تراز تجاری کشور رخ دهد.
پس از لغو معادل پولی طلا ، بانک های ملی کشور شروع به استفاده از کاهش ارزش پول به عنوان ابزاری برای مدیریت پول ملی کردند. نه تنها به دلیل عوامل اقتصادی کلان بلکه به دلیل تصمیم مقامات نظارتی نیز ایجاد می شود. این است که چگونه استهلاک رسمی ، امتناع از گران شدن نرخ پول ملی از ارزهای سایر کشورها ، امتناع از پشتیبانی ارز و غیره انجام می شود. پس از کاهش ارزش ، می توان به افزایش هزینه واردات و کاهش هزینه صادرات دست یافت ، که به نوبه خود مشکلاتی مانند بهبود تعادل پرداخت ها ، افزایش رقابت پذیری کالاها در بازار بین المللی و تحریک داخلی را حل می کند. تولید
بین کاهش ارزش باز و پنهان تفاوت قائل شوید. در صورت کاهش ارزش باز ، بانک مرکزی این کشور اعلامیه رسمی کاهش ارزش پول ملی را صادر می کند. پول کاغذی استهلاک شده از گردش خارج می شود یا با پول اعتباری جدید مبادله می شود ، در حالی که نرخ ارز کاملاً پایین است و با استهلاک پول قدیم مطابقت دارد. کاهش ارزش پنهان با کاهش ارزش واقعی واحد پولی در رابطه با ارزهای خارجی اتفاق می افتد ، اما نه با برداشت پول استهلاک شده از گردش خون. کاهش ارزش باز منجر به کاهش قیمت کالاها می شود ، در حالی که کاهش ارزش نهان باعث تغییرات قیمت می شود.
