دولت ، مانند هر نهاد اقتصادی ، سالانه بودجه ای را تصویب می کند که شامل درآمد و هزینه است. مطابق با طبقه بندی درآمد و هزینه ، آنها دریافت وجوه در خزانه دولت ، هزینه های نگهداری دستگاه های دولتی و انجام تعهدات دولت را تأمین می کنند. درصورتي كه طرف درآمد بودجه بيشتر از قسمت هزينه باشد ، آنها از مازاد بودجه صحبت مي كنند.
همانطور که محاسبات اقتصاددانان نشان داده است ، تمرکز منابع پولی در دست مقامات ، تأثیر منفی بر فعالیت نهادهای اقتصادی دارد. در همان زمان ، بودجه هایی هدایت می شوند که می توانند برای مدرن سازی تولید ، استفاده از فناوری های جدید و خرید تجهیزات مورد استفاده قرار گیرند. بنابراین ، مازاد بودجه یک مقدار برنامه ریزی شده نیست ، که در تهیه آن پیش بینی شده است. قانون بسیاری از کشورهای جهان این را صریحاً منع کرده است. قانون فدراسیون روسیه پیش بینی کرده است که بودجه های هر سطح: فدرال ، منطقه ای یا منطقه ای و محلی بدون مازاد بودجه تنظیم و تصویب می شوند. اگر در روند تنظیم بودجه مازاد مشخص شود ، کمیسیون های بودجه مکلف هستند با این مبلغ ، درآمد حاصل از فروش املاک دولتی ، فروش سایر ذخایر و اندوخته های فدرال را کاهش دهند. برای حذف مازاد ، هزینه ها به صورت یارانه به بودجه های سایر سطوح و مبلغ دریافتی برای پرداخت بدهی دولت افزایش می یابد. اگر اقدامات فوق برای حذف مازاد بودجه نامناسب تشخیص داده شود ، به عنوان یک قاعده ، تغییرات مناسب در قانون مالیات معرفی می شود و نرخ مالیات کاهش می یابد. مازاد اتفاق نمی افتد. یک پدیده کاملاً مثبت حتی اگر در جریان اجرای بودجه در طول سال شکل بگیرد. تنها زمانی می توان مثبت تلقی کرد که تعهدات هزینه پیش بینی شده 100٪ انجام شود. در این حالت می توان از این وجوه برای ایجاد ذخیره نقدی و برای تأمین هزینه های آینده که برای سال آینده برنامه ریزی می شود ، استفاده کرد. در شرایطی که مازاد بودجه به دلیل کمبود بودجه و شرایط مساعد بازار بوجود آمد ، اقتصاددانان چنین مازاد طرف درآمد نسبت به هزینه ها را به پدیده های مثبت نسبت نمی دهند. این وضعیت نیاز به تعدیل فوری و حذف مانده مثبت حاصل از وجوه عمومی دارد.
