نرخ واقعی ارز به عنوان نسبت ارزش یک سبد استاندارد خاص کالا به ارزش همان کالای موجود در اقتصاد داخلی قابل درک است. علاوه بر این ، هر دو مقدار باید در یک ارز واحد بیان شوند. علیرغم تفاوت در رویکردهای تعیین تعادل نرخ واقعی ارز ، این شاخص نسبتاً دقیق وضعیت امور در اقتصاد این کشور را منعکس می کند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
برای تعیین نرخ واقعی ارز از فرمول استفاده کنید: Q = (P 'x S) / P ، جایی که P' هزینه سبد اصلی خارج از کشور در واحد پول مربوطه است؛ S نرخ ارز خارجی است؛ P هزینه است از سبد کالاهای اساسی در اقتصاد داخلی ؛ x علامت ضرب است / / - علامت تقسیم توجه داشته باشید که نرخ واقعی ارز در اینجا با یک مقدار بدون بعد بیان می شود ، بنابراین از نرخ اسمی اطلاعاتی تر است.
گام 2
به منظور از بین بردن وابستگی شاخص ها به حجم عرضه پول در کشور و سطح قیمت ، از یک رویکرد اقتصاد کلان استفاده کنید. رویکرد اقتصاد کلان بر اساس ارزیابی جامع تغییرات فناوری های تولید ، تقاضا و محیط جهانی کشور است.
مرحله 3
اگر داده های مربوط به جریان سرمایه از کشوری به کشور دیگر در دسترس است ، از روش تراز پرداخت استفاده کنید. جریان واردات و صادرات در بازار ارز یافت می شود که منجر به شکل گیری نرخ واقعی ارز می شود. تجمع دارایی های خارجی را در طی نوسانات نرخ اسمی ارز تحلیل کنید.
مرحله 4
نرخ واقعی ارز را با استفاده از نوسانات سودآوری تولید در صنایع کالای قابل تجارت محاسبه کنید. ویژگی های تولید در این بخش به شدت بر نرخ واقعی ارز تأثیر می گذارد. شاخص های بالا نشان دهنده توسعه تولید است ، نرخ واقعی پایین ارز برای پیشرفته ترین کشورها معمول است.
مرحله 5
تأثیر شاخص بدست آمده بر رقابت کالاهای داخلی را تخمین بزنید. اگر نرخ واقعی ارز زیاد و ارز داخلی ضعیف باشد ، این امر منجر به تحریک صادرات کالا از کشور می شود. این وضعیت همچنین منجر به کاهش واردات و کاهش رفاه مصرف کننده می شود.
