سرمایه در گردش به مجموعه وجوه گردش مالی و دارایی های در گردش تولید گفته می شود که در حرکت مداوم هستند. در این حالت ، دارایی های در گردش به گونه ای طراحی شده اند که نه تنها به حوزه تولید بلکه به حوزه گردش نیز خدمت می کنند. در عین حال ، دارایی های تولیدی در گردش ، کارگران هستند و بودجه های گردش مالی برای خدمت به کل روند فروش محصولات طراحی شده اند.
دستورالعمل ها
مرحله 1
سرمایه در گردش خود بخشی از سرمایه در گردش است که از منابع خود تشکیل شده است. در عین حال ، سرمایه در گردش برای تأمین مالی فعالیتهای فعلی بنگاه اقتصادی در نظر گرفته شده است. در غیاب یا نبود سرمایه در گردش خود ، شرکت به منابع وام گرفته می شود. بنابراین ، برای محاسبه سرمایه در گردش ، ابتدا باید مقدار سرمایه در گردش خود را پیدا کنید.
گام 2
به نوبه خود می توان مقدار دارایی های در گردش خود را به عنوان تفاوت بین مجموع منابع کلیه وجوه خود و ارزش دارایی های غیرجاری محاسبه کرد.
مرحله 3
نسبت تأمین وجوه شخصی ، سهم دارایی های جاری سازمان را تعیین می کند که در نتیجه سرمایه های خود شرکت تأمین می شود. طبق فرمول ، برای یافتن این ضریب ، باید سرمایه در گردش خود را بر اساس سرمایه در گردش تقسیم کنید.
مرحله 4
سهمیه بندی سرمایه در گردش مبنای استفاده منطقی از دارایی های اقتصادی شرکت است. این شامل توسعه برخی هنجارهای موجه برای هزینه های آنها است که برای ایجاد حداقل سهام ثابت برای عملکرد صحیح شرکت ضروری است. در عین حال ، با توجه به درجه برنامه ریزی ، تمام سرمایه در گردش را می توان به استاندارد تقسیم کرد (در موجودی های تولیدی) و غیر استاندارد (پول نقد ، کارهای سفارش داده شده و غیره کالاهای حمل شده ، انواع مطالبات قابل دریافت).
مرحله 5
یک روش حساب مستقیم وجود دارد که شامل این واقعیت است که مقدار سرمایه در گردش برای هر نوع موجودی خاص محاسبه می شود. پس از آن ، آنها اضافه می شوند و در نتیجه ، استاندارد برای هر عنصر جداگانه از سرمایه در گردش نرمال تعیین می شود.
مرحله 6
بنابراین ، سرمایه در گردش از مجموع سرمایه در گردش خود و وجوه وام گرفته شده شرکت تشکیل شده است.
