سپرده یا سپرده ، پولی است که با توجه به شرایط از قبل توافق شده ، در بانک یا م otherسسه مالی دیگری با بهره قرار می گیرد. در همان زمان ، وجوه را می توان به صورت نقدی یا انتقال بانکی ، به ارز خارجی یا ملی قرار داد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
به زبان ساده ، سپرده پولی است که سپرده گذار به بانک وام داده است. شرایط نگهداری وجوه در حساب سپرده در قرارداد سپرده گذاری یا قرارداد سپرده بانکی پیش بینی شده است. از نظر قانون مدنی ، هیچ تفاوتی در مفهوم "سپرده" و "سپرده" وجود ندارد. اما ، در بانکداری ، این مفاهیم تا حدودی متفاوت است. سپرده پولی است که در بانک قرار می گیرد در نظر گرفته می شود ، در حالی که سپرده نیز می تواند سایر ارزش های منتقل شده برای ذخیره باشد. به عنوان مثال ، می توانید فلزات گرانبها و اوراق بهادار را در سپرده گذاری قرار دهید. بنابراین ، ودیعه یکی از انواع ودیعه است.
گام 2
سپرده ها فوری و درخواستی هستند. سپرده های مدت دار شامل قرار دادن وجوه برای یک دوره از پیش تعیین شده است ، قبل از انقضا آن نمی توان آنها را برداشت کرد یا می توان تا حدی برداشت کرد. اما طبق قانون ، سپرده گذار حق برداشت وجوه از چنین سپرده ای را دارد. در این حالت ، سود با نرخ سپرده "در صورت تقاضا" محاسبه می شود ، مگر اینکه در قرارداد سپرده ، شرط دیگری تعیین شده باشد. سپرده های مدت دار اغلب سپرده های پس انداز یا پس انداز نامیده می شوند.
مرحله 3
وجوه حاصل از سپرده های "در صورت تقاضا" می تواند در هر زمان و بدون محدودیت توسط سپرده گذار برداشت شود. با این حال ، نرخ سود چنین سپرده ای بسیار کم است. به عنوان یک قاعده ، بیش از 0.1-1٪ در سال نیست.
مرحله 4
سپرده ها می توانند دوباره پر شوند ، یعنی امکان واریز مبالغ اضافی وجوه و غیر قابل شارژ وجود دارد. برخی از سپرده ها همچنین شامل برداشت جزئی است ، درصورتی که سپرده گذار می تواند بخشی از وجوه را از دست بدهد و حساب خود را از دست ندهد. در این حالت ، حداقل مانده برای سپرده تعیین می شود - مبلغی که همیشه باید روی آن باشد. سپرده هایی که برای آنها بازپرداخت و برداشت جزئی از وجوه فراهم می شود ، سپرده هایی با معاملات بدهی و اعتباری نامیده می شوند. به عنوان یک قاعده ، بهره آنها کمتر از سپرده هایی است که چنین عملیاتی را پیش بینی نمی کنند.
