فارکس بازاری برای مبادله ارز بین بانکی با قیمت آزاد است. در روسی ، بازار فارکس اغلب برای درآمدزایی به معاملات ارز سوداگرانه کاهش می یابد. با این حال ، حدس و گمان تنها هدف ممکن در معاملات فارکس نیست.
چهار نوع فعالیت اصلی در بازار فارکس وجود دارد. این موارد شامل معاملات ، سوداگری ، پوشش و نظارتی است. حجم اصلی معاملات مربوط به سوداگری است.
عملیات سوداگرانه و تجاری در بازار فارکس
برخی از افراد از بازار فارکس برای مبادله ارز استفاده می کنند. به عنوان مثال ، شرکت های چند ملیتی که کالاهایی را در یک کشور می فروشند و در کشور دیگر متحمل هزینه می شوند. از نظر آنها ، مزیت اصلی فارکس راحتی آن است. چنین عملیاتی اساساً تجارت است. نیاز به اجرای آنها به دلیل امکان سنجی اقتصادی است.
هنوز هم اکثر فعالان بازار فارکس دلالان ارز هستند. هدف آنها سود بردن از اختلاف قیمت بین یک جفت ارز مانند یورو و دلار است.
در سال 2010 ، حجم معاملات روزانه در بازار فارکس به 4 تریلیون دلار رسیده است.
معاملات سوداگرانه مارجین بر روی تعیین نرخ ارز فعلی متمرکز است ، اما بدون تحویل واقعی انجام می شود ، یعنی تجارت نیست
تجارت فارکس یکی از سودهای پرخطر است و به دانش و آموزش خاصی نیاز دارد تا معامله گر سپرده خود را از دست ندهد.
بسیاری از معاملات سوداگرانه با استفاده از اهرم نیرو انجام می شود ، زیرا بسیاری از معامله گران تازه کار مبلغ مورد نیاز برای انجام معاملات را ندارند. اهرم نسبت مبلغ سپرده به حجم ارز خریداری شده است. این می تواند از 1: 1 تا 1: 500 باشد.
مصون سازی فارکس
هدف از پوشش در بازار فارکس این است که سرمایه خود را در برابر خطرات ناشی از نوسانات نرخ ارز خارجی بیمه کنید. معنای آن در تعیین ارزش وجوه شرکت با انعقاد معاملات در بازار فارکس نهفته است. مصون سازی منجر به از بین رفتن خطرات نرخ ارز می شود. این فرصت را برای شرکت فراهم می کند تا فعالیت هایی را برنامه ریزی کند ، از قبل حاشیه تجارت را تعیین کند ، سود را محاسبه کند و …
در طول بحران مالی و اقتصادی ، محبوبیت عملیات هجینگ به طور قابل توجهی افزایش یافته است.
مصون سازی می تواند هم از موقعیت خریدار و هم از فروشنده انجام شود. از هجینگ خریدار برای کاهش ریسک مرتبط با افزایش احتمالی قیمت یک محصول استفاده می شود. هدف از حفاظت از فروشنده دقیقاً برعکس است.
عملیات نظارتی در بازار فارکس
بانک های مرکزی عملیات نظارتی را انجام می دهند. از طریق آنها ، تاثیری هدفمند بر نرخ ارز کشور دارد. معنای چنین عملیاتی در خرید و فروش ارز توسط بانک ها نهفته است. در نتیجه ، دولت نرخ ارز ملی را کنترل کرده و تغییر نرخ ارز خارجی را تنظیم می کند.
