به عنوان یک قاعده کلی ، بستگان نباید به جای متوفی در صورت عدم ارتباط با رابطه حقوقی مربوط ، وام بپردازند. اما در صورت قبول ارث یا سهم معینی از آن ، ممکن است چنین وظیفه ای برای اقوام تعیین شود.
مرگ یک شهروند به معنای خاتمه دادن به تعهدات وی در اکثر قراردادها نیست. قانون فعلی فقط در مورد آن تعهداتی که عملکرد آنها با شخصیت طلبکار ، بدهکار ارتباط ناگسستنی دارد ، یک استثنا ایجاد شده است. موافقت نامه های اعتباری شامل این نوع تعهدات نمی شود ، بنابراین ، در صورت فوت بدهکار ، تعهد همچنان پابرجاست. اما در صورت عدم ارتباط مستقیم با قرارداد وام مربوطه (به عنوان مثال مشارکت در آن به عنوان ضمانت) ، خویشاوند بدهکار متوفی مجبور به پرداخت هیچ بدهی نخواهد بود. وضعیت پیچیده تری هنگامی بوجود می آید که خویشاوندی هر ملکی را به عنوان ارث قبول کند.
چه موقع تعهد بازپرداخت وام به بستگان تعلق می گیرد؟
تنها موردی که ممکن است یکی از اقوام ملزم به پرداخت بدهی های وام گیرنده متوفی شود ، قبول وراثت است. این وضعیت با ماده 1175 قانون مدنی فدراسیون روسیه تنظیم می شود. اگر اموال موروثی به موجب قانون یا با وصیت به نزدیکان متوفی منتقل شود ، در این صورت بدهی ها نیز بدون کم و کاست قبول می شوند. در عین حال ، قوانین داخلی پذیرش بخشی از ارث را امکان پذیر نمی کند ، بنابراین ، رضایت به پذیرش هر گونه مالکیت پس از وصیت ، امکان طرح دعاوی علیه وارث در مورد تعهدات بدهکار را خواهد داشت.
اقوامی که ارث را پذیرفته اند باید چه بدانند؟
باید در نظر داشت که پذیرش ارث یک عمل منحصراً اختیاری است که نیاز آن توسط هر وارث به طور مستقل تعیین می شود. اگر خویشاوندی ارث نبرد ، و وراث دیگری وجود نداشته باشد ، پس از انقضا established مدت مقرر در قانون ، مال به مالکیت دولت تبدیل می شود و با اجرای آن می توان تعهدات خود را نسبت به طلبکاران برطرف کرد. قاعده مشابهی هنگام پذیرش میراث اعمال می شود ، یعنی خویشاوندی که ارث برده است فقط در ارزش مال دریافتی مسئولیت دارد. اگر چندین وارث وجود داشته باشد ، آنها می توانند بدهی را فقط در حدود ارزش سهم دریافت شده متعهد شوند. مشکل اصلی که حل آن قبل از انقضای مدت پذیرش وراثت دشوار است ، شناسایی تعهدات موجود موصی ، اندازه آنها و نام طلبکاران است.
