شاخص های سودآوری یکی از مکان های اصلی در تجزیه و تحلیل فعالیت های مالی و اقتصادی شرکت را به خود اختصاص داده اند. سودآوری به معنای چنین استفاده ای از بودجه توسط بنگاه اقتصادی است که در آن نه تنها هزینه های خود را پوشش می دهد ، بلکه سودآوری نیز دارد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
هنگام تجزیه و تحلیل سودآوری یک شرکت ، شاخص های مختلفی محاسبه می شود. بازده دارایی سود کسب شده توسط سازمان نسبت به میانگین ارزش سالانه دارایی ها بر حسب درصد است. این شاخص امکان تخمین میزان سود دریافتی برای هر روبل دارایی را که به تولید رسیده است ، می دهد.
گام 2
بازگشت سرمایه یا بازده سرمایه سرمایه گذاری شده به شما امکان می دهد تا میزان استفاده از وجوه سرمایه گذاری شده در توسعه یک شرکت معین را تعیین کنید. این شاخص به عنوان تفاوت بین نسبت سود قبل از کسر مالیات به ارز ترازنامه (بر حسب درصد) و میزان بدهی های کوتاه مدت محاسبه می شود.
مرحله 3
بیشتر اوقات ، هنگام تجزیه و تحلیل فعالیت های یک شرکت ، از شاخص سودآوری محصول استفاده می شود. این نسبت نسبت سود سازمان باقی مانده و کل هزینه کالاهای فروخته شده تعریف می شود. سودآوری محصولات نشان می دهد که شرکت برای هر روبل از هزینه های سرمایه گذاری شده ، چند کپی پول سود دریافت خواهد کرد. این شاخص را می توان هم برای سازمان به طور کلی ، هم برای تقسیمات آن و هم برای انواع مختلف محصولات محاسبه کرد. این نسبت به تغییر در ساختار محصولات فروخته شده ، هزینه آنها و سطح قیمت های فروش بستگی دارد.
مرحله 4
شاخص رایج دیگر سودآوری ، بازده فروش است. این به عنوان نسبت سود حاصل از فروش محصول به درآمد حاصل از فروش محاسبه می شود. نام دیگر آن میزان سودآوری است. بازده فروش نشان می دهد که در کل درآمد چقدر سود به حساب می آید. اگر در سازمانی این شاخص از پویایی در حال کاهش است ، این نشان دهنده کاهش تقاضا برای محصولات آن و کاهش رقابت در بازار است.
