قیمت های ثابت برای قراردادهایی مورد استفاده قرار می گیرد که میزان هزینه های منطقی برای آنها قابل پیش بینی است. در عین حال ، کالاها ، خدمات و کارهای عرضه شده قاعدتاً ماهیتی سنتی دارند و نتایج پیشرفت را می توان از قبل دقیقاً تعیین کرد.
دستورالعمل ها
مرحله 1
اندازه قیمت ثابت را در مرحله انعقاد قرارداد ، براساس توافق تنظیم کنید (یعنی با اجرای این قرارداد ، سطح این قیمت نباید تغییر چشمگیری کند). به نوبه خود ، تعیین اولیه قیمت ها به معنی کنترل محدود هزینه در اجرای قرارداد توسط مشتری است. پیمانکار معمولاً ریسک تجارت را به دوش می کشد و فرصت کافی برای دستیابی به منافع اضافی از طریق صرفه جویی قابل توجه در هزینه را دارد.
گام 2
شما می توانید قیمت های ثابت را در برنامه تعیین شده تنظیم کنید وقتی عواملی تغییر می کند که به تأمین کننده بستگی ندارند (افزایش قیمت های دولت تنظیم شده ، عواقب ناشی از تورم در سیاست انتشار دولت ، افزایش مالیات) در عین حال ، بسته به سازوکار تشویقی تأمین کننده که طبق قرارداد انتخاب شده است ، و همچنین روش برای نمایه سازی هزینه های این قرارداد ، باید یک قیمت ثابت تعیین شود.
مرحله 3
سود پیش بینی شده و هزینه های پیش بینی شده را در قیمت ثابت لحاظ کنید. نرخ بازده برای قراردادها باید با مشتری و تامین کننده توافق شود. در عین حال ، نمی تواند از حداکثر نرخ سود تعیین شده فراتر رود. به نوبه خود ، هزینه های برنامه ریزی شده برای محصولات عرضه شده خلاصه می شود و باید توسط تأمین کننده توجیه شود و مطابق با مصوبات نظارتی کنونی که قوانین تشکیل هزینه ها ، بودجه بندی را تعیین می کند ، توسط مشتری کنترل شود
مرحله 4
نوع قیمت ثابت قراردادی را تعریف کنید. این روش با انتخاب روشی برای تنظیم میزان هزینه های برنامه ریزی شده و همچنین مشوق هایی برای خود تأمین کننده تعیین می شود. در این حالت ، می توان از انواع زیر یک قیمت ثابت استفاده کرد: یک ثابت ثابت (بدون تغییر برای کل مدت قرارداد) ، یک قیمت ثابت با استفاده از توزیع سهم تفاوت موجود بین مقدار هزینه های واقعی و برنامه ریزی شده ، یک قیمت ثابت ، با توجه به تغییر در هزینه ها به صورت مرحله ای تنظیم می شود.
