بانک های مرکزی و دولت های سراسر جهان پول چاپ می کنند. بعضی در این زمینه تبحر دارند ، برخی دیگر خیلی خوب نیستند و برخی از کشورها آنقدر خوب یاد گرفته اند که شروع به انتقال تورم از کشورهای خود به کشورهای دیگر کردند.
کاری که دولت های ملی می توانند با پول چاپی انجام دهند
ابتدا آنها می توانند آنها را وارد اقتصاد ملی خود كنند. در این حالت ، با افزایش پول نقد در اقتصاد ، در ابتدا اقتصاد رشد می کند. با این حال ، تورم به زودی دنبال می شود. نرخ کمی تورم برای اقتصاد مفید است ، اما در این مقاله منافع روند کاهش ارزش پول را در نظر نمی گیریم.
در مرحله دوم ، دولت می تواند از اقتصاد پول برداشت کند ، اما در این حالت شروع به کوچک شدن می کند ، زیرا همان مقدار کالا باقی مانده است و پول کمتری وجود دارد.
و سرانجام ، ثالثاً ، شما می توانید پول را چاپ کرده و به صورت بدهی عمومی به خارج از کشور ارسال کنید ، در این حالت ، دولت این فرصت را دارد که محصولات را از خارج خریداری کند ، اما در عین حال تورم را در کشور خود تسریع نمی کند.
فقط پیشرفته ترین کشورها مانند ایالات متحده آمریکا و سوئیس می توانند از پس چنین لذتی برآیند. از آنجا که برای اجرای این ترفند لازم است کشورهای دیگر آماده خرید ارز شما باشند. تعداد کمی از افراد آماده پذیرش روبل یا توگریک هستند. با این وجود دلار یا یورو در همه جا مورد استقبال قرار خواهد گرفت.
انتقال تورم از دلار به روبل چگونه صورت می گیرد یا چگونه تورم را از آمریکا به کشور خود وارد می کنیم؟
روسیه با سایر کشورها با دلار معامله می کند و ما صادرکننده خالص هستیم. بنابراین ، در سال 2018 ، مازاد تجارت تقریبا 200 میلیارد دلار یا 13 تریلیون روبل بود. یعنی ما بیش از خرید کالا و خدمات در خارج از کشور می فروشیم. توجه داشته باشید ، بودجه روسیه برای سال 2019 بالغ بر 19 تریلیون روبل بود. با این حال ، روسیه نمی تواند و نمی خواهد این حجم عظیم پول را به اقتصاد کشورش وارد کند ، زیرا اگر ما شروع به پمپاژ آن در داخل کنیم ، باید دلار بفروشیم و روبل بخریم ، که این امر باعث افزایش قیمت محصولات تولید شده در روسیه (در این مسیر ، افزایش سطح رفاه مردم) اما این امر اقتصاد را از رقابت خارج می کند.
با این پول "اضافی" چه باید کرد؟
دولت های کشورهای در حال توسعه از این وجوه برای خرید بدهی کشورهای پیشرفته استفاده می کنند. بنابراین ، کشورهای پیشرفته با وام گرفتن کالا ، کالاها و خدمات را از کشورهای در حال توسعه خریداری می کنند. به نظر می رسد که فرآیند پمپاژ ثروت از کشورهای در حال توسعه به کشورهای پیشرفته وجود دارد. در واقع ، کشورها با کاهش نرخ ارز خود ، قدرت خرید دلار ، یورو و فرانک را حفظ می کنند.
نوعی مسابقه وجود دارد که در آن کشورهایی مانند روسیه ، ترکیه ، برزیل و سایر کشورهای در حال توسعه برای حق فروش کالاهای خود به ایالات متحده ، سوئیس و انگلیس می جنگند و IOU خود را به آنها می دهند. نوعی تعادل حاصل می شود: ما کالاها و خدمات واقعی به آنها می فروشیم و آنها بدهی های خود را به ما صادر می کنند.
چه کسی از این منفعت می برد؟
- این برای شرکتهای صادر کننده و دولتهای کشورهای در حال توسعه مفید است ، زیرا پول ملی ضعیف به معنای ارزان بودن نیروی کار است.
- این برای مردم ، شرکتهای وارد کننده و دولتهای کشورهای پیشرفته مفید است ، زیرا بدون تولید چیزی ، آنها می توانند محصولات واقعی بیشتری را از خارج خریداری کنند.
برای چه کسانی سودآور نیست؟
- جمعیت کشورهای در حال توسعه ، زیرا در این راه فقر جمعیت این کشورها اتفاق می افتد.
- برای شرکت های صادر کننده در کشورهای پیشرفته: نیروی کار در کشورهای پیشرفته بسیار گران است.
چه نتیجه ای می توان گرفت؟
ما نمی توانیم روندهای رخ داده در اقتصاد جهان را به میزان قابل توجهی تحت تأثیر قرار دهیم ، بنابراین ، یک راه حل برای این مشکل مشاهده می شود: لازم است با خرید ارز ، فلزات گرانبها و دارایی های دیگر که به وضعیت روسیه بستگی ندارد ، پس انداز خود را متنوع کنید. روس ها در حال حاضر به دلیل اینکه حقوق خود را به روبل دریافت می کنند ، خطرات زیادی را متحمل می شوند.
