پس انداز پول را می توان از نقطه نظر شکل گیری استقلال مالی یک فرد و یکی از عوامل تأمین ذخیره برای پرداخت بدهی مالی کشور دانست.
پس انداز به عنوان شاخص ثروت فرد
ثروت یک مفهوم اقتصادی است که وضعیت مالی امنیت یک شخص را مشخص می کند. بدهی مالی به این دلیل است که یک فرد می تواند تمام پرداخت های لازم را انجام دهد و مقدار کافی بودجه برای این کار در اختیار دارد. توانایی پرداخت بدهی همچنین به عنوان توانایی شخص در هر زمان برای انجام کامل تعهدات مالی خود در قبال نهادهای دولتی و مالی تعریف می شود. این بدهی ها به عنوان مثال شامل پرداخت اعتبار و مالیات می شود.
پس انداز مقدار انباشته (پس انداز شده) پولی است که در پرداخت منظم و گردش پول یک شخص دخیل نیست. پس انداز با تفاوت بین درآمد واقعی یک شخص و میزان هزینه های مصرفی او تعیین می شود. وجوه پس انداز شده اغلب یک ارزش افزایشی است و یک دارایی مالی را تشکیل می دهد.
مردم برای اهداف زیر به پس انداز انباشته متوسل می شوند:
- برنامه ریزی در آینده خرید یک محصول یا خدمات گران قیمت (ماشین ، املاک و مستغلات ، بسته سفر و غیره) ؛
- تشکیل بازنشستگی و ذخیره پزشکی خود ؛
- تأمین اعتبار برای یک رویداد مهم زندگی آینده (عروسی ، جابجایی) ؛
- کسب سود از سپرده ها.
همچنین می توان از پس انداز برای ترکیب آنها در گردش و سودآوری استفاده کرد. آنها برای خرید اوراق بهادار سایر ابزارهای سهام بورس استفاده می شوند.
پس انداز به عنوان شاخص زنده ماندن جامعه و دولت
پس انداز نقدی یک پدیده ویژه اقتصادی است زیرا وجود دارد شاخصی برای استاندارد زندگی مردم هستند. آنها ثبات مالی و توانایی مردم در حفظ ثروت طولانی مدت خود را نشان می دهند.
از نظر اقتصاد دولت ، میزان پس انداز جمعیت را می توان منبعی برای توسعه اقتصادی و یکی از عوامل تأمین کننده رفاه اقتصادی دولت دانست. پس انداز را می توان در جریان نقدی شرکت ها سرمایه گذاری کرد ، بنابراین انگیزه های اضافی برای توسعه ایجاد می کند. پس انداز با مشارکت در گردش پول م institutionsسسات مالی ، به عنوان منبع وام برای وام دادن به اشخاص اقتصادی عمل می کند ، که پشتوانه ای برای مشاغل کوچک و متوسط است. پس انداز همچنین می تواند منبع سرمایه گذاری در ایده های جدید تجاری باشد.
