وزن گوهر بر حسب گرم اندازه گیری نمی شود. قرن ها واحد متداول تعیین ارزش الماس قیراط بوده است - مقداری که در طول تاریخ تجارت از 0 ، 188 گرم تا 200 میلی گرم متغیر بوده است.
تشکیل عیار به عنوان یک واحد بین المللی اندازه گیری وزن
گوهرها و برخی دیگر از هدایای طبیعت با عیار اندازه گیری می شوند. ریشه هایی که این تعریف را ایجاد کرده اند به قرن ها پیش برمی گردد. یکی از باورهای رایج این است که وزن الماس در ابتدا توسط دانه های اقاقیا اندازه گیری می شد. این گیاه در مدیترانه رشد کرد. غلافهای بوش "شاخ کوچک" نامیده می شود ، و در تلفظ یونانی - "karat".
یک پیشنهاد دیگر به یک درخت مرجانی اشاره دارد. وزن دانه های آن تقریباً برابر با یک الماس متوسط است. رومی ها همچنین جواهرات را با بذر گیاه اندازه گیری می کردند. 24 دانه به عنوان وزن خدمت می کند.
در یونان سکه هایی ضرب می شد که وزن آنها مربوط به 24 دانه اقاقیا بود.
در قیراط ، سنگهای قیمتی ، نسبت طلا در آلیاژ و مروارید اندازه گیری می شود. اندازه گیری ارزش دومی و تخمین آن بسیار دشوار بود. این به عوامل زیادی بستگی داشت. حتی محموله مرواریدهای بزرگ شده نیز اهمیت داشت.
قیراط و گرم
اینها همه فقط مقادیر تقریبی بودند. آنها می توانند از زمین درخت رشد کرده ، از نوع غلافها و حتی از رطوبت هوا متفاوت باشند. بعداً ، عیار بر حسب گرم اندازه گیری شد ، اما حتی در آن زمان نیز ارزش رسمی یک عیار به طور رسمی تعیین نشده بود. حتی در قلمرو یک کشور ، مرزهای اندازه گیری از 0 ، 188 تا 0 ، 213 گرم ثبت شده است.
وقتی تجارت شروع به بدست آوردن مقیاس جهانی کرد ، رسیدن به یک مقدار اندازه گیری واحد ضروری شد.
اولین کسانی که تلاش کردند بازرگانان پاریسی بودند. در جلسه اتاق گرانبها در سال 1877 ، یک اقدام رسمی پیشنهاد شد: یک قیراط با 0.205 گرم مطابقت داشت. با این حال ، جامعه جهانی از این ابتکار حمایت نکرد. بعداً ، در سال 1907 ، یک کنفرانس عمومی در پاریس برگزار شد ، که به موضوعات مربوط به یک سیستم واحد و اندازه گیری پرداخت. یکی از دستور کارها تعیین ارزش رسمی قیراط بود. از این به بعد 1 عیار برابر با 200 میلی گرم است.
با این حال ، همه کشورها از استقرار حمایت نکردند. فرانسوی ها باید در مشارکت جامعه جهانی در ایجاد استاندارد اقدامات فعال باشند. قطعنامه ها در برخی کشورها تصویب شد ، در برخی دیگر لغو شدند ، در برخی دیگر به سادگی نادیده گرفته شدند. اما در سال 1914 ، کمیته فرانسه از نظر نمایندگان بسیاری از کشورها وزن خود را از دست داد. سرانجام ، اقدامات با موفقیت تاجگذاری شد. در سال 1930 ، سرانجام اندازه گیری پیشنهادی وزن سنگهای قیمتی تصویب شد و به یک واحد اندازه گیری بین المللی تبدیل شد.
